"Na de kerkscheuring heb ik zes jaar lang in de woestijn geleefd. Ik gaf niet op. Christus gaf Zijn leven in de grootste ellende. Daar raak ik nooit over uit gepreekt." Helmut Hoorn is kandidaat-predikant binnen de Hersteld Hervormde Kerk (HHK). Ondanks tegenslagen, zowel in fysiek als kerkelijk opzicht, ging hij door. Want de verkondiging van het Evangelie ervaart Hoorn als een roeping. "Zelfs in het diepst van de nacht blijft Zijn licht stralen."
Op jonge leeftijd was dit het laatste waar hij aan dacht. Op de kansel Gods boodschap verkondigen. "De kerk en het geloof sprak mij totaal niet aan," herinnert de inwoner van Dedemsvaart zich. "Op zondag werden we door moeder in onze kerkelijke kleren gewurmd en tussen onze ouders op de kerkbank gezet. Vervolgens keken en luisterden we we anderhalf uur naar een meneer in een zwarte jurk. Ik kreeg hiertegen een aversie. Voor velen zal dit beeld vandaag de dag herkenbaar zijn. Het bezoeken van de catechisaties deed ik als puber alleen om leeftijdsgenoten te ontmoeten. Maar denk je dat ik het leuk vond? Geenszins! Het kerkelijk leven interesseerde mij geen biet." Na zijn schooltijd werkte hij bij diverse bazen.
Kerkelijke nachtmerries
Tijdens een vakantie in Ierland ontmoette Hoorn zijn vrouw. "Ik zag de mooiste blauwe ogen ter wereld," vertelt hij lachend. "Na ons trouwen ging ik in Nederland met haar mee naar de kerk. Ik ging heel anders naar preken luisteren, want ik had afgelegd wat kinderlijk was. Sterker nog, het verlangen groeide om mij voor de kerk in te zetten." Na 13 jaar huwelijk, gezin en werk besloot Hoorn om theologie te gaan studeren. Nadat hij in 2002 zijn doctoraat haalde, volgde een periode vol kerkelijke nachtmerries met een landelijke kerkscheuring tot gevolg. "Het hele proces, ook de scheuring die daar het gevolg van was, ging mij veel te ver," zegt Hoorn, terwijl hij de bijbeltekst Filippenzen 2:3-4 citeert: 'Doe niets uit eigenbelang of eigendunk, maar laat in nederigheid de een de ander voortreffelijker achten dan zichzelf. Laat een ieder niet alleen oog hebben voor wat van hemzelf is, maar laat een ieder ook oog hebben voor wat van anderen is.'
Naar eigen zeggen was Hoorn "mede door mijn niet altijd diplomatieke uitlatingen en houding" al snel niet meer welkom in de toen nog nieuwe Protestantse Kerk in Nederland (PKN). "Toen er een preek van mij werd beoordeeld, telde het oordeel van gemeenteleden niet eens mee." Het heeft zes jaar geduurd voordat hij in de HHK, ontstaan vanuit de kerkscheuring, een preekbevoegdheid kreeg. "Al die tijd heb ik in de woestijn geleefd. Maar ik kan zeggen dat ik niet verbitterd ben geraakt tegenover de Heere. Wel heb ik soms venijnig uitgehaald naar anderen, maar ik weet dat dit niet goed is geweest. Zo was ik erg tevreden met mijzelf. Ik zag voor mij en mijn gezin, tot de kerkscheuring, een grote toekomst weggelegd binnen de kerk. Vanuit die hoogmoed heb ik verkeerd gehandeld, maar later heeft de Heere mij een nederige, bescheiden houding aangeleerd."
Leunen op het Woord
Hoorn werd ook nog eens geconfronteerd met gezondheidsproblemen. Bij de predikant werd MS, een aandoening in het centrale zenuwstelsel, geconstateerd. "Daardoor heb ik steeds minder kracht in mijn ledematen. Ik ben snel moe en moet op krukken lopen. Maar de Heere heeft goed voor mij gezorgd," voegt hij toe. "Daarom ben ik een heel gelukkig en tevreden mens, die door het hele land Gods Woord mag verkondigen." Zijn zwakke gezondheid heeft geen gevolgen voor zijn preken. "Ik mag letterlijk en figuurlijk leunen op Zijn Woord. Van Den Helder tot Numansdorp." Ja, Hoorn heeft zorgen over het kerkelijk leven, maar weigert tegelijkertijd pessimistisch te zijn. "Gods Geest werkt in de harten van Zijn kinderen. En Zijn kinderen zitten echt niet alleen in de Hersteld Hervormde Kerk," onderstreept hij. "Christus zal Zijn Kerk hoe dan ook wel bewaren, ook in Nederland."
"'Wie in Mij gelooft, zal leven', zei de Heere Jezus voorafgaand aan de opwekking van Lazarus. Door dit geloof overleven we zelfs de grootste ellende. Christus heeft zijn leven gegeven, zodat we Gods genade in ons leven mogen ervaren. Daar raak ik nooit over uit gepreekt," aldus Hoorn.
Praatmee