'Groene leger' uit kritiek op Muskathlons Compassion: terecht?
Reina Wiskerke schreef in het Nederlands Dagblad over de Muskathlon. Of over Compassion. Dat was niet helemaal duidelijk… In ieder geval ging het over de combinatie van beide. De columniste stelde kritische vragen, verpakt in cynische bewoordingen: "Cirkel van onzinnigheid." Ik vond het een zuur stukje. Vooral de eenzijdige kritiek op de Muskathlon schoot bij mij in het verkeerde keelgat. Ik was er even helemaal klaar mee. Dat uitte ik op LinkedIn, wat een boeiende discussie opleverde. Blijkbaar ligt dit onderwerp niet alleen bij mij gevoelig.
Wrijving
In de reacties op mijn post voelde je een herkenbare wrijving tussen, grofgezegd, twee groepen die elk op hun eigen manier rechtvaardigheid nastreven. Aan de ene kant het ‘groene leger’, dat de nadruk legt op duurzaamheid en ‘leven met genoeg’ - een ontwikkeling die ik toejuich. Aan de andere kant een ‘groep strijders’ die zich onder andere inzet tegen extreme armoede, gedwongen prostitutie en christenvervolging. Hoewel beide groepen de weg van Jezus willen volgen, lijken ze elkaar vaak niet te vinden.
Ik besef ook dat deze tweedeling niet zo zwart-wit is en dat er veel overlap bestaat. Ik weet dat de Muskathlon-organisatie worstelt met de duurzaamheidsvraag en hier ook actief mee bezig is, maar ik heb niet het idee dat dit voor het groene leger zichtbaar is. De rol van bepaalde media helpt hierin absoluut niet. En daar ligt een groot deel van mijn frustratie.
Praatmee