Dagelijks ondervond de familie Kahraman de gevolgen van het christen-zijn. Dat uitte zich vooral in ongeschreven regels. “Je trouwde nooit met elkaar. De angst van mijn vader was altijd dat een dochter van hem gekidnapt en onteerd zou worden door een moslim. In de sharia betekent dit dat je haar kan aannemen tot vrouw en geen straf krijgt. Die angst zat er diep in bij de christelijke gemeenschap. Een meisje kreeg dus ook niet de vrijheid om alleen naar buiten te gaan.”