Koffie schenken en bejaarden ophalen
In één van de grootste evangelische kerken van ons land ligt bij de ingang een boekje met mensen die het ‘gezicht’ van de kerk vormen. Kerkleiders, muzikanten, kinderwerkers etc. Wie zich niet als volwassene laat dopen, maar wel bij deze gemeente wil horen zal met zijn of haar gezicht niet in dat boekje terechtkomen. Dan zal je genoegen moeten nemen met een plaats om de ‘bank’ of de ‘tribune’. Taken als koffie inschenken of bejaarden ophalen blijven dan over. Tenzij je je laat dopen. Sommige mensen die met de kinderdoop opgegroeid en bij deze kerk willen horen, gaan uiteindelijk tóch kopje onder. De prijs voor een leven als tweederangschristen is te hoog.

Als het gaat over de doop heerst er in de evangelische wereld vaak een VOC-mentaliteit. Ik herinner mij een ongemakkelijk gesprek tussen een evangelische broeder uit mijn voormalige kerk. Hij had blijkbaar opgevangen dat Neline als kind is gedoopt en op latere leeftijd geloofsbelijdenis heeft gedaan. De beste man veranderde in een radicale evangelist die mijn vrouw behandelde als een afgedwaalde heiden die op weg is naar het eeuwig verderf. In de e-mail die hij later stuurde maakte hij duidelijk dat volwassendoop noodzakelijk zou zijn om het koninkrijk van God binnen te gaan. De e-mail kwam terecht bij ‘verwijderde items’. Tot in eeuwigheid.

Die VOC-mentaliteit is helaas ook in traditionele kerken te vinden. Zo schreef mijn collega Patrick Simons onlangs over een opvallende doopkwestie op Urk. Een evangelist doopte een volwassene in het IJsselmeer. Voor een dominee, aanhanger van de kinderdoop, was dit de laatste druppel die het doopvont deed overlopen. Hij trok de stoute schoenen aan en stapte naar het bestuur van de school waar deze man lesgeeft. Gevolg: de docent is tijdelijk gedegradeerd tot onderwijsassistent.

Een ijskoude douche of een warm bad?
Inmiddels kies ik al jaren voor de veilige route als het hierover gaat: zwijgen. Als ik op die manier een onveilig gevoel kan ontlopen, doe ik dat graag. Ten diepste wil niemand zich afgewezen voelen door een ander. Ik ook niet. Toch gaat daar verandering in komen. Mijn vrouw en ik hebben ons de afgelopen jaren in de kinder- en volwassendoop verdiept. Inmiddels zijn we ervan overtuigd dat één van de twee betere argumenten heeft. Kunnen we dan weer een ijskoude e-mail van een medechristen verwachten of kunnen we écht ervaren dat we onderdeel zijn van een warm bad, zoals in bijna iedere kerk wordt beweerd?

Een jaar of vijf geleden hield ik mijn adem in. Niet omdat ik werd gedoopt, maar omdat in de hervormde kerk van Neline het heilig avondmaal op het programma stond. Ik vreesde dat de dominee mij zou afwijzen. Lid van de verkeerde club. In plaats daarvan maakte de dominee duidelijk dat ik van harte welkom was om het avondmaal in zijn schitterende Amersfoorste kerk – waar Neline en ik ook zijn getrouwd – te vieren. Zitten aan de avondmaalstafel was één van de rijkste ervaringen in mijn leven. Geen tweederangschristen in de kerkbank, maar drinkend van de avondmaalswijn. Op de eerste rang.

Tijdens het avondmaal gaf de dominee mij een knipoog. Zo’n dominee gun je iedere kerk. Evangelisch of hervormd.

Jeffrey Schipper is eindredacteur van CIP.nl. Bezoek hier zijn blog.

Christenen die meer diepgang willen kiezen voor cvandaag Premium

Je las net een gratis cvandaag Premium artikel. Meld je aan en start je gratis maand.

Start je gratis maand