Hopeloos Feyenoord-feest: secularisatie wordt onstuitbaar zichtbaar

Feyenoord pakte opnieuw het landskampioenschap op zondag 14 mei. De andere morgen zou de hoogmis zijn op de Coolsingel in Rotterdam. Aldus werd de huldiging aangekondigd van Feyenoord op het stadhuis. De eersten van de verwachte tienduizenden stonden op maandagmorgen al om 6.00 uur achter de dranghekken tegenover het stadhuis om zo dicht mogelijk bij de ‘godenzonen’ te zijn, naar eigen zeggen.
Maar het is veelzeggend. Alleszeggend! Mensen kunnen niet zonder aanbidding, van God of van de mens. Hier geldt alles of niks. Een tendens die alsmaar sterker zichtbaar wordt. Dan wel de secularisatie zet zich steeds scherper geprofileerd door. Op Koningsdag veranderde het Afrikaanderplein in Rotterdam-Zuid in puur heidendom. De stad, die mij lief was en is, overgegeven aan de goden. Hopeloos zo te zien. En dat is het misschien ook wel. De secularisatie wordt onstuitbaar zichtbaar. De aanbidding van de pure leegheid wint zienderogen terrein. Ontstellend! En hol en leeg zijn de voorboden van de hel. Verschrikkelijk!
Maar als je op zondagmorgen in de Maranathakerk in Rotterdam-Zuid mag preken, dan zijn daar zo maar heel veel jonge mensen en jonge gezinnen. Wat een tegenstelling! Het gaat daar zo te horen en te zien om de aanbidding van God. Als voorbode van de hemel. Verrukkelijk!
Welke kant gaat het eigenlijk op in deze wereldstad, van God af of naar God toe?! Spannend, heel spannend! Ondertussen nemen de daarbij behorende spanningen toe. Je zult daar maar wonen.
Nou ja, is het in de relatief rustige ‘Biblebelt’ dan zoveel anders? Het uitgebalanceerd ‘gereformeerd bezig zijn’ verliest zienderogen terrein, want de aandacht. Er zit geen aanbidding in. Of heel subtiel toch wel, van ons eigen orthodoxe zelf zonder God. Het zou zo maar kunnen.
Zou het kunnen zijn dat ook daar sensatie een en ander op gang moet houden dan wel brengen?! Als er een ‘linkse’ of ‘rechtse’ voorganger komt, stroomt een kerkgebouw nog vol. Daarbij neemt de aanbidding van de mens dan de plaats in van de aanbidding van God. De overeenkomst met de Feyenoord-aanbidding wordt heel subtiel schrikbarend duidelijk. En we zien het niet. Dat is nog het ergste.
Hoe komen we uit deze onrustbarende gesloten cirkel? Als God zelf komt! In een levensechte ervaring van Hem! Anders niet. Het gaat er op of er onder, in de stad of op het platte land. En dan te bedenken dat Hij er aan komt, Christus, die alleen ons heil volmaakt vol maken kan. En dan zal er aanbidding zijn van het Lam, dat ons kocht met Zijn bloed. Nu en een eeuwig. Wat een perspectief!
Dr. C. A. van der Sluijs is emerituspredikant binnen de Protestantse Kerk in Nederland (PKN). Klik hier om zijn weblog te bezoeken.
Praatmee