Tobias en Marijn steunen een sponsorkind via Red een Kind.

“Juliet heet ze”, vertelt Marijn, die ondertussen een papieren geknutseld konijntje laat zien. “Ik vind het leuk om post van haar te krijgen. Van zo’n knutselwerkje word ik blij. Én ik vind het leuk dat Juliet in een brief kan vertellen waar zij enthousiast van wordt. Het schrijven naar elkaar is een mooie manier om een andere cultuur te leren kennen. Als kind had ik jarenlang contact met een meisje uit Ethiopië. Tsega heette ze en mijn ouders sponsorden haar. Ze voelde als mijn penvriendin.”

Zichtbaarheid creëren
Zich verdiepen in een ander mens en in andere culturen doet Marijn ook graag in haar werk als fotograaf. Snelle nieuwsopdrachten passen niet bij haar. Daarom werkt ze voor verschillende zorg- en hulporganisaties als documentaire fotograaf.  Zo kwam ze jaren geleden ook in contact met Red een Kind: “Ik woonde destijds in Zwolle en was nieuwsgierig welke hulporganisaties daar gevestigd zijn. Op die manier ontdekte ik Red een Kind. Door de jaren heen heb ik verschillende mensen voor ze gefotografeerd. Net als bij mijn andere foto-opdrachten kan ik voor Red een Kind kinderen een stem geven door middel van een foto.”

Als Marijn, samen met Tobias, afgelopen november voor haar werk een paar maanden naar Oeganda vertrekt, besluit ze Red een Kind te informeren. “Ik wilde een fotoserie in dit land maken. In principe werkt Red een Kind met lokale fotografen, maar omdat ik er al was, ben ik ook bij een paar projecten geweest. Ik kon niet naar het dorp waar Juliet woont, want dat was te ver weg. Achteraf gezien was dat niet erg. Ik heb gemerkt dat veel kinderen het leuk, maar zeker ook erg spannend vinden om je te ontmoeten. Vaak hebben ze nog nooit eerder iemand met een witte huidskleur gezien. Als je dan ook nog speciaal voor één iemand komt, dan bouw je de druk op. Dat wil ik niet. Juliet heeft haar eigen leven."

"Wel was het mooi om te zien hoe dat leven er ongeveer uitziet. Waarschijnlijk woont ze in een huis met een rieten dak met een heleboel broertjes en zusjes en hebben ze een eigen stuk grond.” Tobias vult aan: “En de kans is groot dat ze dieren hebben! Dat hebben we in veel dorpen gezien. Daarnaast hebben we kennisgemaakt met de zelfhulpgroepen.” 

Stabiele toekomst
Van deze zelfhulpgroepen zijn Tobias en Marijn erg onder de indruk. Marijn: “De manier van werken van Red een Kind spreekt ons erg aan. Je steunt niet alleen een kind, maar juist het gehele dorp. En dat gebeurt weer door de zelfhulpgroepen. In deze groepen leren de mensen onafhankelijk te worden. De kans op een stabiele toekomst is hiermee erg groot.” Tobias vertelt: “We hebben zelfhulpgroepen ontmoet die samen geld spaarden met de opbrengst van gewassen, waardoor gezinnen weer een huis konden laten bouwen. Dat was erg bijzonder om te zien.” 

Tobias en Marijn zijn beiden met het christelijk geloof opgevoed en geloven in God. Marijn: “We staan achter de identiteit van Red een Kind. Het is mooi om vanuit het geloof de liefde van God uit te delen.”
Dat delen werd voor het stel heel concreet toen ze terugkwamen uit Oeganda. Tobias: “Na thuiskomst verhuisden we naar een nieuw huis. We schrokken van de hoeveelheid spullen die we hadden. Helemaal als we het vergeleken met wat we in Oeganda hadden gezien. Veel mensen hebben alleen een matras, wat kleding en een muskietennet. De Oegandezen hebben mij geleerd dat we niet zoveel nodig hebben. We mogen dankbaar zijn en delen met een ander die niet zoveel heeft.” 

Marijn Fidder (25) en Tobias Otten (28) wonen samen met hun kater Flip in Harderwijk. Marijn is fotograaf en Tobias heeft onlangs de opleiding Ruimtelijke Ontwikkeling afgerond en is op zoek naar een baan. Beiden houden ze van het ontdekken van andere culturen. Ze sponsoren de negenjarige Juliet uit Oeganda.

Regelmatig horen we dat kindsponsoring ook in het Nederlandse gezin veel impact heeft op de kinderen. Verschillende gezinnen vertelden hun verhaal. Benieuwd naar de impact van kindsponsoring op het gezin? Lees hier onder andere de verhalen van Wietze de Jager en zijn gezin, familie Veenstra en De Jong.

Beeld: Marijn Fidder