In een flits zag ik de beelden van de afgelopen acht jaar aan me voorbijtrekken. De kleuter die versteend in groepsgesprekken zat, en niets durfde te zeggen. De leerling die muisstil op haar stoel zat, maar niet kon zeggen wat ze niet begreep. De wc-ketting die ze maar niet durfde te pakken. Want wat als de juf dan iets tegen haar zou zeggen?

Maar ook die andere momenten. De tranen van vreugde bij haar juf toen ze haar eerste antwoord in de groep gaf. De verbazingwekkend mooie verhalen die ze schreef. De spreekbeurt die ze zónder de juf, maar mét twee klasgenootjes volbracht. Jaar na jaar werd zo gebouwd aan haar zelfvertrouwen. Waar mogelijk pasten de leerkrachten zich aan. Zodat de talenten van mijn dochter zoveel mogelijk tot hun recht konden komen.

Afgelopen zomer ontmoette ik in Ethiopië de tweejarige Emmanuël en zijn ouders. Een schat van een kind! Emmanuël had kinderstaar en klompvoetjes bij zijn geboorte. Dankzij SeeYou kan hij weer zien en lopen. Prachtig nieuws. Maar daarmee zijn de zorgen van zijn ouders niet volledig opgelost. Hun zoon heeft het syndroom van Down. “Er is geen school in onze omgeving die hem wil ontvangen”, vertelde zijn moeder. Ik vroeg hen of ze steun hadden vanuit de omgeving. “Sinds de geboorte van Emmanuël praten onze buren niet meer met ons”, deelde de vader mee.

Sinds mijn terugkeer denk ik regelmatig aan Emmanuël en zijn ouders. Het liet me zien dat SeeYou niet alle problemen van de wereld op kan lossen. Maar het motiveerde me meer dan ooit om me vol in te zetten voor onderwijs voor álle kinderen. Want met kleine veranderingen kan er voor kinderen als Emmanuël een wereld opengaan.

Wat gun ik Emmanuël en al die andere kinderen met een beperking die wij in onze projecten tegenkomen hetzelfde als mijn dochter. Dat ze gezíen worden. En dat ze de talenten die ze van God hebben ontvangen tot bloei kunnen laten komen. Helpt u daaraan mee? Ga naar seeyoufoundation.nl/onderwijs en doe mee.