Mirthe werkt op een reformatorische basisschool in Zeeland: "De juf weet ook niet alles"
Volgens Mirthe Fierloos (21) is het werk in het onderwijs van grote betekenis. "Je bent een van de belangrijkste personen in het leven van een kind", vertelt de juf van groep 5 uit Zeeland. Vijf dagen in de week leert zij 31 kinderen nieuwe dingen over taal, rekenen, het geloof en nog veel meer. "Het is mijn eerste jaar voor de klas als afgestudeerde juf. Ik doe het met ontzettend veel plezier." Mirthe hoopt dat mensen via En dan ben je leraar ook hun passie voor het onderwijs zullen ontdekken.
Wat vind je het leukst aan het werk in het onderwijs?
"Ik vind het contact met de kinderen onwijs mooi. Dit is tegelijkertijd ook het moeilijkste. Je werkt met mensen, dus je kan niet zomaar alles doen en laten wat je wilt wanneer je voor de klas staat. Je hebt te maken met allerlei persoonlijkheden, hoe jong kinderen ook zijn. Sommige kinderen zijn wat gevoeliger of hebben bijzondere aandacht nodig. Je kunt er echt voor hen zijn. Daarnaast is het leuk dat de kinderen je zien als hĆŗn juf."
"Als leerkracht ben je van grote betekenis. Je bent niet alleen maar juf, je draait niet zomaar lessen af aan de lopende band. Je bent een van de belangrijkste personen in het leven van een kind. Het is mooi om daar een steentje aan bij te dragen. De kinderen zien jou bijna meer uren dan zij hun ouders zien op een dag. In een jaar maak je heel veel mee en leer je veel nieuwe dingen. Dit doe je allemaal samen. Ik leer soms ook dingen van de kinderen. Soms heb ik niet over iets nagedacht op de manier waarop de kinderen dat doen, dan blijkt maar weer: 'De juf weet ook niet alles!'"
Wat maakt het werk in het onderwijs zo waardevol?
"Ik word altijd heel blij als kinderen 'vakoverschrijdend denken'. Dat betekent dat ze bepaalde stappen in hun denken maken en ook Ʃcht luisteren naar wat je ze vertelt. Als ze dit doen, kunnen ze informatie uit het ene vak gebruiken bij een ander vak. Van de week gebeurde er bijvoorbeeld iets leuks tijdens de gymles. Eerder die week had ik een Bijbelverhaal verteld over het tweestammenrijk en het tienstammenrijk in de Bijbel. Ik legde uit dat er twee ongelijke partijen waren in de oorlog die de twee rijken voerden. Tijdens de gymles werden er ook partijen gemaakt. Over twee van de partijen waren de kinderen het niet eens. Een leerling kwam toen naar me toe: 'Juf, dit zijn twee ongelijke partijen, net als in Israƫl', zei ze tegen mij."
Hoe betrek je het geloof bij het werk dat je doet?
"Het is fijn om samen uit de Bijbel te lezen of om de Bijbelverhalen te vertellen. Uiteraard kies je iets uit dat aansluit bij de kinderen. Ik vind het mooi om toe te werken naar spannende gebeurtenissen of bijzondere ontmoetingen in de verhalen. Je ziet dat de kinderen echt luisteren, wat het van diepe betekenis maakt. De toepassing is hier doorheen verweven. Het is uitdagend en leuk om te merken dat wanneer je het verhaal op het leven van de kinderen zelf betrekt, ze meteen beginnen te rommelen onderling. Daarnaast leren kinderen hoe ze met elkaar en ook ongelovige kinderen, in bijvoorbeeld hun straat, om kunnen gaan."
Waarom koos jij voor de pabo?
"Het onderwijs moet bij je passen. Het is echt een passie die je moet hebben voor het lesgeven en de kinderen. Ik heb het onderwijs altijd al leuk gevonden. Vroeger speelde ik vaak schooltje. Er zijn zoveel mooie kanten aan dit beroep. De kinderen ontwikkelen zich continu en je kan zo trots zijn als je ziet dat ze dingen oppakken en zichzelf verbeteren. Aan het eind van een schooljaar zijn de leerlingen compleet andere mensjes geworden. Ik vind het prachtig om dat te doen en daaraan bij te dragen in de praktijk. Daarnaast is de opleiding zelf ook heel leuk. Je leert heel veel verschillende dingen die je meteen kan toepassen in de praktijk, namelijk in de stages."
