Jarenlang werkte Visser in jeugdhulpverlening en de zorg. Jongeren hadden zijn passie en dat bleek ook uit de vele nevenactiviteiten die hij destijds deed. Zo zette hij zich via Youth for Christ in voor jongeren en preekte hij door het hele land in tal van verschillende jeugddiensten. Bijzonder is dat hij daarbij niet naar kerkmuren keek.

Op latere leeftijd besloot Visser op theologie te gaan studeren. Daardoor werkte hij de laatste zeven jaar van zijn werkzame leven als voorganger van de baptistengemeente in Zoetermeer. In 2016 ging hij met pensioen. Hij bleef zich ook nadien inzetten voor tal van kerkelijke en maatschappelijke organisaties. Hij werkte twee dagen per week vrijwillig voor Youth for Christ en raakte in zijn woonplaats Houten ook betrokken bij vluchtelingenwerk. Ook preekte hij nog en gaf hij Bijbelstudies.

Zondag 1 maart ging het mis. Terwijl Visser vroeg in de morgen nog aan zijn preek van die dag aan het werken was, werd hij getroffen door een hersenbloeding. Hij werd geopereerd en bleef vervolgens twee maanden in het UMC Utrecht. Daarna werd hij overgebracht naar een verpleeghuis in Beekbergen. Zijn situatie bleef zorgwekkend en zijn gezondheid kende de afgelopen maanden pieken en dalen. Afgelopen week ging het plotseling bergafwaarts en overleed de voormalig voorganger.

In een uitgebreide verklaring op de website van Unie van Baptistengemeenten in Nederland, is men vol lof over Visser: ‘Kort voor zijn overlijden zongen we voor hem zijn trouwpsalm 149, die hij zelf zo vaak gezongen heeft (onder andere tijdens conferenties en kampweekenden door de gangen lopend als hij de deelnemers wakker ging zingen voor de nieuwe dag). Zijn vrijmoedig belijden van Gods naam en het blijmoedig leven voor Zijn aangezicht, ook tijdens diepe dalen, heeft op veel mensen een onuitwisbare indruk achtergelaten. Douwe zingt nu een nieuw gezang voor zijn Koning.’