Als Johan* op de terugweg na een spreekbeurt bij een jeugdevent even wegvalt en zijn ogen weer opendoet, ziet hij zichzelf in volle vaart op een lantaarnpaal afrijden. Eerst is er een kort ogenblik sprake van angst, maar dan ervaart hij een onwerkelijk gevoel van vrede en rust. De onvermijdelijke klap volgt, maar hoewel Johan alles hoort en ziet, voelt hij er helemaal niets van: “Ik stond psalm 91 te lezen bij mijn auto terwijl ik wachtte op de politie.”