Groot dromen
Afgelopen zaterdag dook via één van de christelijke media een interview op. Volgens de geïnterviewde zouden ‘christenen groots moeten dromen’. Op de mogelijkheid dat vakkenvullen bij Albert Heijn niet ‘jouw droom van God’ zou kunnen zijn, werd nadrukkelijk gezinspeeld. Dat een topadvocaat misschien ook wel zo’n roeping mist, bleef onbenoemd.

De geïnterviewde zelf liet intussen weten ‘grote dromen’ nagejaagd te hebben, onder andere door 11.000 voorgangers in het buitenland toegerust te hebben. Op Twitter schreef iemand naderhand dat ‘de afdronk’ van het artikel was, dat 11.000 voorgangers in een ver land kennelijk beter of geloviger is dan vakken vullen bij Albert Heijn. Dat lijkt me treffend geformuleerd. ‘Groot dromen’ wordt al vlug ‘groter dromen’, en ‘groter dromen’ minacht al vlug het dagelijks leven van christenen zoals het nu is.

Er is meer
Nu gaat het mij niet zozeer om dit gedeelte van de tekst van de geïnterviewde. De drive om veel te willen bereiken voor Gods Koninkrijk, ervaar ik als positief.
Maar er is meer dat me zorgen baart. Zo’n interview als deze, lijkt in lijn te staan met andere bewegingen in christelijk Nederland. Is er sprake van een patroon?

Zo’n patroon herken ik in antwoorden die worden gegeven op de vraag hoe een christen het ‘volhoudt’ in een maatschappij die steeds minder kerkelijk wordt. Waar christenen Nederland zien onkerkelijken, neigen zij ernaar de mouwen op te stropen. ‘We moeten groter dromen’. ‘Je moet een geloofsheld worden.’
Er is een landelijke beweging gaande, die stelt dat er ‘meer is’ dan Nederlandse christenen tot dusver ervaren en doen. Op conferenties wordt mensen geleerd te wonderlijke dingen voor God en Zijn Rijk op te zoeken (of zelf tot stand te brengen).

Opwekking
Het is belangrijk dat christelijk Nederland vurig blijft bidden om de werking van Gods Geest. Om een opwekking, om een nieuw begin. Want God alleen kan, op Zijn tijd en manier, kerken en christenen nieuw leven inblazen. Geen enkele christen zal dat ontkennen.

Tegelijkertijd spant het er wel om, hoeveel we aan God durven toe te vertrouwen, en hoeveel we zelf ter hand willen nemen. ‘Groot dromen’ klinkt goed, maar is iets wezenlijk anders dan Gods wil vervullen. Zeggen dat ‘er meer is’ klinkt aantrekkelijk. Maar, goed beschouwd, klinkt er ook niet enig verwijt in door? Als er ‘meer is’, wat is er nu dan ‘minder’? Is iemand genezen voor God dan toch ‘meer’ (waard) dan vakkenvullen bij Albert Heijn?

Jeremia 29
Ik geloof er weinig van! Wie ‘grotere’ dingen doet voor Gods Koninkrijk, is nog niet ‘groter’ in Gods Koninkrijk. Een vakkenvuller bij Albert Heijn kan missionair gezien méér betekenen dan een predikant, omdat hij elke dag omgaat met klanten en collega’s.
De ontkerkelijking van Nederland doet pijn. Maar die pijn komen wij niet te boven door als ‘tjakka-christenen’ te willen leven. Uiteindelijk zullen wij verval van onze kerken niet kunnen stoppen door onze opgestroopte mouwen, of door onze gebalde vuisten, of door grotere woorden of daden. Christelijke spierballen bestaan niet.

In Jeremia 29 schrijft Jeremia een brief aan de ballingen in Babel. Die brief is beroemd geworden door vers 11: ‘Mijn plannen met jullie staan vast, Ik heb jullie geluk voor ogen, niet jullie ongeluk, spreekt de HEER.’ Jeremia schrijft dat God de ballingen over zeventig jaar zal bevrijden. Doordat vers 11 door veel christenen als losse ‘lijfspreuk’ gekoesterd wordt, zien we vlug de context van deze woorden over het hoofd.

Ds. Arjan Berensen

Voor Jeremia 29 staat namelijk Jeremia 28. Daarin hadden, achteraf valse, profeten geclaimd dat de ballingschap in twee jaar voorbij zou zijn. Jeremia corrigeert dat pijnlijk: dit leven in een niet-gelovige samenleving gaat geen twee jaar duren, maar zeventig jaar. Het plan van God stond vast, maar vervulling ervan zou wel 68 jaar langer gaan duren dan de ballingen hadden gedacht. Tot die tijd moesten zijn bidden om vrede voor de stad van de ballingschap (Jeremia 29:8).

Spierballen
Ook de kerk van vandaag moet er serieus rekening mee houden dat de ontkerkelijking geen verkoudheidje is dat wel weer overwaait. We hebben geen twee jaar te volharden, maar zeventig jaar. Wen er maar aan: je bent als christen in de minderheid, je kerk staat aan de mentale rand van je stad. Christelijke spierballen maken in zo’n samenleving geen indruk. Een kerk aan de marge maakt bescheiden.

Zulke bescheidenheid werkt louterend. Spierballen staan ons niet, geef ons liever getrainde knieën. Wie neerknielt, om te bidden voor de vrede van de stad waarin je je soms een balling voelt, is voor God de grootste. Want wie neerknielt om te bidden, erkent z’n eigen kleinheid, en bevestigt de grootheid van God. Een onopvallende bidder met een doorsnee christenleven, kan zomaar meer indruk maken op ‘de wereld’ dan de grootste spreker, dromer of wonderdoener.

Sluipenderwijs
De God van de Bijbel is de God die haast sluipenderwijs deze wereld binnenkwam. Zijn Zoon werd geboren, in een stalletje in een achterafstadje. Het is die Zoon, Jezus, die door mensenhanden gekleineerd werd, toen Hij aan het kruis werd gehangen. Hij leef, Hij stierf, en Zijn invloed op de wereld leek marginaal.

Maar die derde dag, die maakte alles anders. Wie bij Hem hoort, zal moeten leren leven als Hij: lijdend aan een wereld die jou niet begrijpt, soms vrezend dat het allemaal niets uitmaakt wat je vanuit je relatie met God doet. Totdat je tot je verrassing opeens ontdekt, dat God de Heer nog zoveel groter is dan je al dacht. Dat Hij juist jouw leven gebruikt, om daarin Zijn kracht te tonen! Zo’n ervaring maak je niet, die overkomt je.

Deze blog verscheen eerder op de weblog van ds. Arjan Berensen. Klik hier op zijn website te bezoeken.