Je kinderen. Je collega's. Iedereen komt wel eens mensen tegen die het bloed onder je nagels vandaan halen. Ik ben zelf zo'n type die van een opgeruimd huis houd. Om die reden kan ik vaak niet lachen wanneer m'n zoontje in de keuken met de suikerpot aan de haal gaat en er overal - maar dan ook echt overal - suiker ligt. Nog zo'n situatie: gisteren reed ik met m'n vrouw naar m'n schoonouders en werden we bijna aangereden door een typisch gevalletje 'stoere-jongen-rijdt-een-ruime-bocht-met-50-km-per-uur'. Wat er toen door m'n hoofd schoot zal ik niet herhalen. Gelukkig leef ik nog om jullie allemaal een zinnig stukje tekst aan te rijken. Doe er je voordeel mee!
Als christen weet ik natuurlijk wat de 'christelijke' manier is om te reageren op mensen die het bloed onder m'n nagels dreigen te halen. Want als je vol van Gods Geest ben dan kun je natuurlijk niet anders dan vol liefde, vriendelijkheid, zachtmoedigheid en geduld blijven in zo'n situatie. De realiteit is natuurlijk dat dit vaak niet gebeurt. Wat mij betreft niets om me voor te schamen, maar wel iets om eens goed over na te denken en mee bezig te zijn.
Dit is hoe ik mezelf train in het beter omgaan met mensen die het bloed onder m'n nagels dreigen te halen.
1. Relativeer de situatie
We maken van een mug vaak een olifant. Dat is waarom mensen vaak zo enorm boos worden. Niet omdat ze echt te maken hebben met een grote boze olifant. Neem de gemiddelde ruzie tussen twee personen: vaak vraag je jezelf als buitenstaander oprecht af wat nou eigenlijk het probleem is. Je snapt totaal niet waar ze zich druk om maken! Is dat probleem nou echt zo groot? Is het echt een olifant?
In die wetenschap probeer ik situaties waarin ik frustratie voel vanuit een figuurlijke helikopter naar mijn eigen situatie te kijken. Het leuke is dat wanneer je dat doet je meestal niks aantreft. Je ziet geen olifant. En al helemaal geen mug. Daar vliegt de helikopter te hoog voor.
Ik probeer vanuit een helikopter naar mijn situatie te kijken
2. Jezelf inleven in de ander
Ik heb laatst gelezen dat in deze tijd mensen het steeds moeilijker vinden om zichzelf in te leven in de ander. Dat komt omdat we als maatschappij steeds individualistischer worden. Daardoor zijn we minder in staat gezonde relaties te hebben met elkaar. Hoe minder je je kunt inleven in de ander, des te sneller zal een relatie niet lekker lopen.
Als iemand het bloed onder je nagels vandaan haalt, komt dat vaak omdat je niet begrijpt waarom iemand doet wat hij doet. En dus gooi je je handen in de lucht en vraag je je af waarom die persoon dat in hemelsnaam doet.
Het helpt echt om jezelf in te leven in de ander, op een moment waarop iemand je frustreert. Dan kom je er vaak achter dat iemands gedrag je misschien niet zo aanstaat, maar dat het wel logisch is dat die persoon dat doet. Hij zit anders in elkaar dan jij.
3. Zoek het probleem bij jezelf
Als iemand het bloed onder je nagels vandaan haalt, komt dat vaak eerder door jezelf dan door de ander. Ik bedoel, als ik ergens boos om word dan moet ik gewoon accepteren dat ik mezelf boos maak. Ik kan ten diepste nooit volhouden dat iemand anders mij boos maakt. Dat doe ik namelijk zelf, ook al is iemand anders de aanleiding.
Ik kan ten diepste nooit volhouden dat iemand anders mij boos maakt. Dat doe ik namelijk zelf
Je hebt zelf altijd de keuze om boos te worden of om dat niet te doen. Je kunt iemand anders niet jouw woede verwijten. Het is jouw woede. Dus als ik ergens gefrustreerd om word, kan ik beter naar mezelf kijken en constateren dat het probleem van mijn frustratie ten diepste in mezelf ligt.
4. Word boos maar zondig niet
De Bijbel roept heel mooi op om boos te worden, zonder te zondigen. 'Word boos maar zondig niet,' schrijft Paulus. Oftewel: je mag best gefrustreerd of boos om iets zijn maar laat jezelf dan niet verleiden om zelf immorele trekjes te gaan vertonen. Wat ik merk in mijn eigen leven is dat ik soms terecht ergens boos om word, vanwege bijvoorbeeld het immorele gedrag van een collega of weggebruiker, maar vervolgens zelf ook immorele trekjes ga vertonen. Wat ik moet leren is om boos te worden zonder te zondigen, zonder mezelf te verliezen in mijn woede.
Als christen is het natuurlijk cliché om te zeggen, maar ik merk wel dat het echt helpt. Als mensen bij mij het bloed onder m'n nagels halen probeer ik te bidden.
Als mensen bij mij het bloed onder m'n nagels halen probeer ik te bidden
Als ik bid word ik altijd geconfronteerd met de genade van God. Hij houdt van iedereen, hoe goed of slecht je ook bent. Jezus stierf voor ons, leed voor ons (over bloed gesproken), om ons te verzoenen met God. Hij wil altijd mensen vergeven en ons tot bloei brengen. Alleen al die gedachte en focus zorgt ervoor dat ik beter met mensen kan omgaan die voor frustratie zorgen. Het is ook altijd een moment van zelfreflectie en een moment waarop ik mezelf en God vertel hoe ik met die persoon om zou willen gaan. Dat helpt!
Het mooie is ook dat God ons wil leren om altijd vanuit liefde, vriendelijkheid, geduld, zachtmoedigheid, blijdschap en vrede te reageren op mensen, door de hulp van zijn Geest. Ook al lukt dat niet altijd. Ik wil daar altijd naar blijven streven door te blijven bidden. Simpelweg omdat ik de hulp nodig heb van Iemand anders om mijn leven te leven.
Vaak blijven mensen elkaar frustreren omdat ze dingen niet uitpraten. Dat zie je in familieruzies, maar ook op de werkvloer.
Vaak blijven mensen elkaar frustreren omdat ze dingen niet uitpraten. Dat zie je in familieruzies, maar ook op de werkvloer. Het is daarom goed om als mensen je frustreren met hen daarover op een liefdevolle manier in gesprek te gaan. Vertel de ander waar je een probleem mee hebt. Als dat uitkomt natuurlijk. Of nog beter: stel eerst een paar goede vragen over waarom hij of zij iets doet. Laat die persoon dat vertellen. Leg vervolgens uit waarom je je daar onprettig bij voelt.
Meestal kun je in zo'n gesprek een boel onduidelijkheid en spanning weghalen! Je merkt dan dat er weer vrede tussen jou en die persoon komt, een stukje hemel op aarde.
Praatmee