Na ons trouwen legden we zoveel mogelijk geld opzij om de hoge kosten voor een adoptie te kunnen betalen. Kinderen helpen kost veel geld. In onze gebeden vroegen we God heel specifiek om dát kind in ons gezin te plaatsen dat Hij op het oog had. Daarbij maakte het ons niet uit of het een jongen of een meisje zou zijn, gehandicapt of gezond. We hadden verschillende verhalen gehoord over misstanden rondom adoptiebureaus en wisten dat dit niet de manier was waarop wij ‘ons kind’ wilden adopteren. Persoonlijk vond ik dat ons adoptiekindje een vondeling zou moeten zijn; een kind dat onze liefde meer dan nodig had. We zochten contact met verschillende zendelingen en vroegen naar de mogelijkheid om via hen een kindje te adopteren.