Hij vertelt over hoe mannen vaak aan zelfcensuur doen als het gaat om abortus: “Dit gebeurde onlangs bij een abortuskliniek: Er fietst een man voorbij, die zegt ‘goed wat jullie doen. Veertien jaar geleden was ik betrokken bij een abortus. Maar, ik mag er natuurlijk niks van vinden.’ En dat is ook interessant. Hoezo mag die man er niets van vinden? Die man heeft toch ook recht om er iets van te vinden? En ik zoek de oorzaak toch echt in de vrouwenrechtenbeweging van de vorige eeuw.”

Alderliesten krijgt vaker signalen van mannen die worstelen met de abortuskeuze van hun partner: “En die man zei: ‘Ik ben zo ongelooflijk hard gaan huilen nadat ik je artikel heb gelezen.' Nou ja, toen kwam het hele verhaal, dat hij inderdaad graag een kind wilde en zijn vrouw niet. Zij heeft een abortus laten uitvoeren. Hun relatie is stukgegaan. Hij is er zelf nog steeds stuk van.”

Ook het belang van goede relaties zijn veel te lang onbesproken gebleven als het gaat om abortus, vindt Alderliesten: “De omgekeerde kant is als je een duurzame en goede relatie hebt. Daarin kan een onbedoelde zwangerschap vaak wel geaccepteerd kan worden. Dat zet ons als pro-lifebeweging ook op het spoor dat we meer moeten werken aan die relaties.”

Arthur maakt zich grote zorgen om de wens van sommigen om abortus te verheffen tot een grondrecht, zoals dat in Frankrijk al gebeurde: “Dat vind ik wel een heel serieus gevaar. Als we zo ver zijn als samenleving, ook internationaal, dat we het doden van menselijk leven als recht gaan zien, dan zijn we moreel volledig van het padje af.”

Beluister het gesprek en klik hier voor meer podcastafleveringen: