Zaaien
Jezus vergelijkt het koninkrijk van God met de boer die zaad uitstrooit over de aarde. Enerzijds zit daar een element van actie in: zaad verzamelen, het land op gaan en uitstrooien. En tegelijkertijd wil Jezus hiermee leren dat het resultaat niet direct zichtbaar wordt, ondanks de inspanningen van de boer. Het daadwerkelijk opgroeien van het zaad ligt ook niet in de handen van de boer, maar in de kiemkracht van het zaad zelf en de vruchtbaarheid van de grond waarin het gezaaid wordt.

Mirjam van der Vecht schrijft in haar boek De kracht van rust: ‘Beoordeel de dag naar wat je zaait in plaats van wat je oogst’. Dit lijkt me een wezenlijke les uit deze gelijkenis. In tegenstelling tot een wereld waarin we zo vaak worden beoordeeld op onze direct zichtbare resultaten, werkt het in Gods Koninkrijk klaarblijkelijk anders.

Slapen
De boer geeft met het zaaien het zaad letterlijk uit handen. En terwijl hij slaapt, ontkiemt het zaad en wordt de vrucht op de daartoe bestemde tijd zichtbaar.

Ik denk dat ook daar een waardevolle les in zit. Als wij stil zijn, tot rust komen, ons werk uit handen durven geven en het Hem toevertrouwen, wordt Gods werk en Zijn Koninkrijk zichtbaar. Wat hierin ook opvalt is de volgorde die Jezus benoemt: Hij slaapt en staat weer op, dag in en dag uit. Er is een nacht en een dag. Het begint met de slaap, en dan met het opstaan. In de joodse cultuur begint de nieuwe dag in de avond, als de zon ondergaat. De dag begint met rust. Eugene Peterson zei eens: ‘De Hebreeuwse avond/morgen-volgorde richt ons op het ritme van de genade. Wij gaan slapen en God begint Zijn werk.’ Terwijl wij slapen is Gods Geest actief en als wij wakker worden, mogen we aansluiten bij dat wat God al is begonnen te doen.

Dit is de dagelijkse cyclus waar we ons aan mogen toevertrouwen: meebewegen op Gods ritme. Het mysterie van een vruchtbaar leven ligt daarmee in het vertrouwen dat ten diepste God zelf in en door ons heen Zijn Koninkrijk tot stand brengt, juist ook als we rusten en slapen.

Oogsten
Tot slot, wat ook opvalt in deze gelijkenis is het mysterie van de kiemkracht van het zaad. De boer zaait en het zaad ontkiemt in de grond, ook al weet de boer niet hoe dat gebeurt. Het is het geloof en het vertrouwen in de kiemkracht van het zaad die maken dat hij zaait.  

Otto de Bruijne schreef eens: ‘Onverstoorbaar, onbevangen en vertrouwend doorgaan omdat je gelooft in een oogst. Rotsvast geloven dat er ooit vruchten zullen zijn. Dat betekent dat de toekomstige vrucht vandaag haar vruchten afwerpt: het houdt je aan de gang!'

Of met andere woorden: Geloven in de oogst van de toekomst, geeft je de kracht om vandaag te zaaien.

De kiemkracht van het zaad is een mysterie. We kennen Gods wegen vaak niet. Maar we kennen wel zijn belofte. Dat als het zaad van Zijn Koninkrijk gezaaid wordt, het uiteindelijk vrucht zal dragen.

Met die gedachte sluit ik voor mezelf dit seizoen af. En ik wens ook jou een periode van rust toe, waarin je mag vertrouwen dat wat je gezaaid hebt ook vrucht zal dragen in Gods Koninkrijk. 

Jesse van Nes is directeur van het Evangelisch College. Bovenstaand artikel verscheen op de website van het Evangelisch College en is met toestemming overgenomen door Cvandaag.