"Een wonder van God", gelooft Regina, als haar lapje van haar oog verwijderd wordt
Wat hebben kruidendokter Regina (79) en schapenhoeder Tumaine (20) met elkaar gemeen? Deze Rwandezen hebben het geluk dat ze van staar af geholpen zijn. Tumaines vader moest er twee schapen voor verkopen.
Diep vanbinnen had ze er rekening mee gehouden dat haar linkeroog stilletjes in de prullenbak van de oogarts zou verdwijnen. Regina heeft iets van een piraat als we haar op vrijdagmiddag rond een uur of drie in de Kabgayi Eye Unit, een oogziekenhuis op zo’n 50 kilometer van de Rwandese hoofdstad, treffen. Haar linkeroog zit verstopt onder een grote, dikke pleister, haar rechteroog waarschuwt strijdvaardig dat je met haar niet moet sollen.
Een dag eerder ging de 89-jarige gespannen onder het mes. Hoewel de dienstdoende oogarts haar ervan verzekert dat de operatie die ze moet ondergaan weinig risicovol is, wil Regina eerst zien voordat ze kan geloven.
Als kruidendokter met tientallen jaren ervaring zoekt ze haar heil gewoonlijk bij de planten in haar tuin. Als er begin dit jaar witte vlekken in haar ogen verschijnen en haar zicht ineens verslechtert, gaat ze op zoek naar kleine diertjes in hibiscusplanten, in de hoop dat die de ziekte weg kunnen eten.
Hoe optimistisch Regina ook is, het licht in haar ogen dooft langzaam maar zeker. Samen met haar nicht, die ook al een tijd slecht ziet, reist ze naar een kliniek boven op een berg in West-Rwanda, waar zij en haar 75-jarige nicht de diagnose staar én een verwijsbrief naar een ziekenhuis in Kabgayi krijgen.
Ouderen
In het moderne oogziekenhuis van Kabgayi kloppen vrijwel dagelijks mensen aan die last hebben van grauwe staar. De christelijke stichting SeeYou werkt met dit oogziekenhuis samen. Maar liefst 57 procent van de ongeveer 47.000 blinden en visueel beperkten in Rwanda kreeg oogproblemen door deze aandoening. Omdat het Oost-Afrikaanse land slechts een handjevol ziekenhuizen telt dat oogoperaties uitvoert, moeten de meesten van hen een grote afstand afleggen om geholpen te worden.
Uit een onderzoek uit 2017 blijkt dat slechts 42 procent van de Rwandezen met een oogaandoening behandeld kan worden, voornamelijk door het tekort aan opgeleid personeel en aan apparatuur en omdat veel Rwandezen zich geen buskaartje naar een specialistisch ziekenhuis kunnen veroorloven. Als gevolg daarvan worden onnodig veel mensen blind.
Rode ogen
Geldproblemen spelen in het gezin van de 20-jarige Tumaine Tegibanze ook een rol. Eerder dit jaar krijgt hij ineens rode en gevoelige ogen. „In het begin nam ik de klachten niet serieus”, vertelt de jongen op de bank in de woonkamer van zijn ouderlijk huis, "maar toen ik last kreeg van die branderige ogen, haalde m’n vader bij de dichtstbijzijnde apotheek wat medicijnen.” Echt helpen doen ze niet. Het zicht van Tumaine wordt steeds waziger. Grauwe staar, stelt de lokale kliniek later vast.
Tumaines vader heeft de ernst van de situatie pas door als zijn zoon na een dag hoeden niet met de complete kudde thuiskomt. Vijf schapen ontbreken. Als de verloren schapen gevonden zijn, verkoopt de man er twee om de oogbehandeling van zijn zoon te kunnen bekostigen.
Verzekering
Hoewel Rwanda een modern verzekeringsstelsel heeft, kan een groot deel van de bevolking die verplichte verzekering niet betalen. Wie in een ziekenhuis geholpen wil worden, moet verzekerd zijn en ter plekke 10 procent van de behandeling betalen. Zijn de financiële hobbels overwonnen, dan is de kans groot dat een patiënt bij oogverpleegkundige Faustin Nsabimana terecht komt, die ook Regina en Tumaine behandelde.
In een zijvleugel van het oogziekenhuis spreekt Faustin dagelijks tientallen mensen met bindvliesontstekingen, oogtrauma’s en aangeboren en niet-aangeboren staar. Hij stelt niet alleen diagnoses, maar verleent ook psychosociale zorg. „Ik zie bij de patiënten veel onwetendheid en schaamte”, vertelt de dertiger. „Velen van hen leven door hun oogproblemen in een isolement. Ze zijn voor alles afhankelijk van anderen en zonder goede voorzieningen, kunnen ze soms vrijwel niets meer.”
Vriendje
Wat die afhankelijkheid met mensen doet, weet Dicky Nieuwenhuis, directeur van stichting SeeYou. Tijdens reizen hoort Nieuwenhuis schrijnende verhalen. "De laatste keer in Rwanda kwam ik Janet tegen. Ze vertelde dat ze op haar dertiende, toen ze zich naar eigen zeggen het allermooist voelde en een vriendje had, door een ziekte blind werd. Op dat moment stortte haar wereld in, omdat de mensen in haar omgeving haar vertelden dat niemand met een blinde vrouw wil trouwen en ze dus nooit een gezin zou kunnen stichten.”
Een andere situatie die Nieuwenhuis duidelijk op haar netvlies heeft staan, is die van een vrouw die vertelde dat ze was verkracht. "Niemand geloofde haar, omdat ze zeiden dat ze de dader sowieso niet had kunnen zien.” Zulke verhalen breken het hart van de directeur. „Vooral omdat veel mensen met een behandeling goed te helpen zijn.”
Blijdschap
Terug naar Tumaine. De schapen zijn verkocht. Met het geld op zak leggen vader en zoon op een motortje een paar honderd kilometer af. De spanning stijgt bij de vader als hij bij de oogkliniek hoort dat alleen mensen met ernstige afwijkingen hiernaartoe worden doorverwezen. Even overweegt hij om weg te vluchten, rechtsomkeert te maken.
"In gedachten zag ik hem op de operatietafel sterven”, vertelt hij. Als een dag na de operatie het verband van Tumaines ogen mag, kunnen beiden hun ogen niet geloven. "Mijn zoon is een rustige jongen die zich moeilijk uit, maar zelfs hij sprong een gat in de lucht. Het voelde voor ons alsof hij het leven terug had gekregen.”
Het lapje wordt van het oog van Regina verwijderd
Zo’n zelfde reactie geeft ook Regina, de 89-jarige kruidendokter, als haar ooglapje verwijderd wordt. Blijdschap en dankbaarheid strijden om voorrang als de bejaarde vrouw oogverpleegkundige Faustin met een juichkreet in de armen vliegt. "Fantastisch toch”, lacht Faustin. "Een wonder van God”, gelooft Regina.
Regina valt oogverpleegkundige Faustin om de hals uit dankbaarheid
De kruidendokter gaat terug naar haar huis met plantentuin. Haar werk als traditioneel genezer pakt ze weer op. "Maar ik weet nu zeker dat het geen kwaad kan om met een serieus medisch probleem bij een ervaren arts aan te kloppen.”
Meer weten over wat SeeYou in samenwerking met lokale oogklinieken in de armste gebieden doet? Kijk op de website van SeeYou en geef om oogzorg!
Praatmee