J. de Wit geeft als pastoraal medewerker antwoord op de vragen van de vragensteller: 'Blijkbaar heeft u zelf goede redenen om lid te zijn van deze kerk. Bespreekt u dat met uw kinderen? En wat is uw eigen manier om hiermee om te gaan? Ook heeft u het over angst dat uw kinderen op termijn afhaken. Heeft u deze angst ook gedeeld met uw kinderen? Hoe kijken zij hier naar? In de kerkdienst aanbidden wij God; daar hoort meer bij dan het horen naar Zijn Woord (al is dat wel het voornaamste). Mijn eerste advies zou daarom zijn om met uw kinderen te bespreken hoe wij God aanbidden.

Bovendien: Het spreken van God heeft op zichzelf bezien niets te maken met intellectuele uitdaging. Het is natuurlijk een kwalijke zaak als een predikant zijn preken niet goed voorbereidt en zich niet tot het uiterste inspant om te verwoorden wat God tegen de gemeente te zeggen heeft! Als een predikant hierin tekort schiet kan dat betekenen dat we de preek ervaren als saai. Dat betekent echter niet dat God tijdens zo’n kerkdienst niets tegen ons zegt. Probeer samen met uw kinderen te ontdekken wát God precies tegen u zegt. Vraag na de dienst niet: wat vond je van de preek?, of: wat heb je ervan onthouden of geleerd? Maar: wat heeft de Heere vandaag tegen jou gezegd? En als u daar keer op keer niet uitkomt, dan lijkt het mij allereerst belangrijk om dat met de predikant te bespreken.

Daarnaast zou u uw kinderen kunnen stimuleren om tijdens de kerkdienst actief met het Woord van God aan de slag te gaan. Persoonlijk helpt het mij altijd om tijdens de preek ook zelf te mediteren over het Schriftgedeelte. Dit doe ik door tussen de preekaantekeningen door mijn eigen gedachten en associaties op te schrijven, of desnoods, als het in de preek aan exegese ontbreekt, door mijn eigen exegese te maken van het gedeelte. Zo ontdek ik vaak, al luisterend en mediterend, allerlei prachtige vergezichten tijdens de dienst', aldus de student aan het Hersteld Hervormd Seminarie.