“In 2014 besloot ik samen met mijn zoon te gaan kitesurfen. Eigenlijk was ik te oud voor die onzin”, begint Hank zijn verhaal bij Hour of Power. “Het was windkracht 7 en stralend strak blauw weer. Ik wilde naar het water toelopen en toen struikelde ik. Als je struikelt bij het kiten moet je alles meteen loslaten. Maar ik vond dat op mijn 52e nogal een blamage en greep dus aan de bar van de kite. Ik schoot vervolgens vier meter de lucht in en stuiterde een meter of vijftien over de keien van de kade heen. Het enige wat ik mij kan herinneren is dat ik heel hard geschreeuwd heb en een wit licht zag.”

Licht
Wanneer Hank bijkomt krijgt hij een gedachte in zijn hoofd die hem niet meer loslaat. “Zie je nou wel, hoogmoed komt voor de val. Want ik was gevallen. En ik had dus het licht gezien. Maar het duurde nog een tijdje voordat ik door begon te krijgen dat dit Licht God was.”

Hank vervolgt: “Maar vervolgens kwam er een moment waarop ik dromen begon te krijgen over datzelfde Licht. Ik kon er alleen maar moeilijk naar kijken, maar die dromen kregen wel letterlijk handen en voeten, en in die handen en voeten zaten gaten. Toen begon ik na te denken of het verhaal van Jezus dan toch echt waar zou kunnen zijn.”

Speed
Voor die tijd was Hank naar eigen zeggen altijd “enorm atheïst” geweest. “Ik had een hekel aan alles wat met geloof of met christenen te maken had. Ik leerde mijn kinderen om een middelvinger op te steken naar een katholiek kruis dat in ons dorp stond.”

Ook de opvoeding die Hank zelf meekreeg was niet optimaal. “Mijn vader was al vroeg arbeidsongeschikt en mijn moeder ging werken. Vaders hanteren andere regels, zeker als ze zelf ook met problemen kampen. Daardoor ontstond er zoveel grenzeloosheid. Samen met mijn broer kon ik doen wat ik wilde en dat deden we dan ook. Ik ben op Speed afgestudeerd aan de mavo. Ik snoof coke op mijn 16e en ergens in die periode kwam ik ook in aanraking met heroïne. Die maakt je ook lichamelijk afhankelijk. Mijn broer stal om aan heroïne te kunnen komen en ik ging erin dealen om het ook zelf te kunnen gebruiken.”

Demonen
Hank komt terecht bij een groep junks. Maar na twee keer een afkickkliniek te hebben bezocht en hulp van zijn vader gaat het vanaf zijn 23e weer beter met Hank en lijkt hij zijn verslaving grotendeels onder controle te hebben. “Ik nam mij voor om van alles te kunnen genieten wat de wereld te bieden had. Ik leerde mijn vrouw kennen, ging studeren en haalde diploma’s. Toen ben ik via de jeugdhulpverlening in een leidinggevende positie gekomen.”

Uiteindelijk schopt Hank het zelfs tot gevangenisdirecteur van gevangenissen in Middelburg en Vught. Ook daar blijft verslaving hem toch achtervolgen. “Die demoon blijft je achtervolgen. Als je je huis schoonveegt, zegt de Bijbel, maar niet vult (met de Heilige Geest red.) dan komen ze zevenvoudig weer terug.” 

Bidden
Af en aan heeft Hank terugvallen in zijn drugsgebruik. Ook zijn kinderen raken verslaafd. Maar dan vertelt zijn zoon op een gegeven moment dat zijn oor genezen is. “Hij zei dat hij ervoor gebeden had en dat ik Jezus nodig had. Maar ik wilde er niets van weten. Ik was er helemaal klaar mee. Maar langzamerhand begon ik te beseffen dat ik echt Jezus nodig had. Ik had dat ongeluk gehad, een licht gezien, dromen gekregen en nu zei mijn zoon ook nog dat zijn oor genezen was. Dat werd vervolgens bevestigd omdat hij weer militair kon worden.”

Tijdens een kerkdienst in de periode daarna heeft Hank het idee dat de preek helemaal over hem gaat. “Mijn vrouw zat naast mij en ik heb de hele kerkdienst zitten janken. Mijn hele gezin kwam tot geloof. Mijn vrouw had ook ooit Jezus gezien en is vermoedelijk altijd blijven bidden. Nu zijn al haar kinderen tot geloof gekomen en ook haar kleinkinderen.”

Hank neemt nu overal zijn Bijbel mee naar toe en vertelt aan wie het maar horen wil zijn bijzondere bekeringsverhaal!