Als de wet een marathon is, dan helpt trainen niet
Als ik over de wet begin en daarbij aangeef dat het niet meer zo belangrijk is voor ons leven, dan levert dat soms een hoop reacties en verbondstress op. Ik betoog dan dat de wet niet meer relevant is voor ons leven. De reactie die ik dan vaak krijg is de tekst van Jezus waar hij zegt; 'Denk niet dat Ik gekomen ben om de Wet of de Profeten af te schaffen; Ik ben niet gekomen om die af te schaffen, maar te vervullen' - Matheus 5:17.
De Heilige Geest liet me de vergelijking zien met een marathon. Stel de wet even voor als een marathon van 15.000 kilometer. En je moet al die kilometers lopen om je doel te bereiken. Omdat jij mens bent, gaat dat niet lukken. De één komt misschien verder dan de ander, de één traint harder dan de ander, de één probeert vaker dan de ander, maar de eindstreep zal niemand halen. Als de wet een marathon is, dan helpt trainen niet.
Toen kwam Jezus. Mens en God ineen. Hij vervulde de marathon. Hij schafte het niet af, maar liep de route uit, tot het bittere dodelijke einde. Tegen het einde zweette zelfs Hij druppels bloed, smeekte om te mogen stoppen en schreeuwde Hij het uit van de dorst. Stervend kwam Hij over de finishlijn. 'Het is volbracht' waren zijn laatste woorden. De finish was gehaald!
Hij hoefde eigenlijk niet eens te lopen en maakte vrijwillig en vanuit oneindige liefde die keuze. Hij haalde daarmee niet slechts één, maar oneindig veel medailles. En iedereen die zijn vertrouwen op Hem stelt krijgt een medaille, alsof je zelf die marathon hebt gelopen. Als je die medaille omgehangen krijgt, dan verandert er wat in je binnenste. Terwijl je die medaille accepteert voor iets wat je niet zelf hebt gedaan of verdiend (genade) komt er liefde in je hart. Dat hart wordt daardoor vernieuwd en het is alsof de marathon in je hart wordt geschreven. En opeens begrijp je dat de marathon het middel was en niet het doel. Het doel is een relatie met een levende God.
Jezus is niet gekomen om de marathon af te schaffen, Hij heeft hem wel voor je vervuld. Is de marathon dan niet meer relevant? Het was een obstakel tussen jou en God en zal dat ook blijven als je hem probeert alsnog te lopen. Of het nu uit dankbaarheid of eigen gerechtigheid is, je zult het nooit kunnen halen. Dus moet je niet meer bezig zijn met de marathon, maar met het Doel van de marathon.
En als je voldoende naar het Doel van de marathon kijkt en je daarin verdiept, dan zul je merken dat je verandert. Je verandert van heerlijkheid tot heerlijkheid. Niet door te proberen, te doen, te vechten, te falen… maar simpelweg door overgave. Door je hele hart beschikbaar te stellen aan de Heilige Geest die jouw van binnenuit veranderd, door zijn wetten in je hart te schrijven. Door jou telkens opnieuw terug te lokken naar die eerst liefde, vanuit een eindeloze verwondering over die medaille die onverdiend om je nek hangt.
Heb je een vraag of opmerking voor Albert? Bezoek hier zijn Facebookpagina.
Praatmee