Wie kiest voor een latrelatie woont als stelletje tijdelijk samen (bijvoorbeeld in het weekend), maar men heeft daarnaast ook alle twee een eigen woning. Verder zullen de nuances per koppel verschillen, maar dit is de essentie.

Ook is er een z.g. D.I.N.K relatie mogelijk (double income no kids). Je hebt dan een (lat)relatie met een gezamenlijk (dubbel) inkomen, maar daarbij heb je nog de afspraak ‘we nemen geen kinderen’, want kinderen maken natuurlijk zo’n latrelatie lastig.

Maar wat zegt de Bijbel?
De Bijbel kiest duidelijk voor de weg van het huwelijk en keurt iedere andere vorm van samenleving tussen een man en een vrouw af. Het huwelijk is een levensverbintenis tussen één man en één vrouw, die elkaar trouw en liefde beloven totdat de dood hen zal scheiden. Het huwelijk is door God ingesteld als een verbond tussen man en vrouw waarin liefde en trouw hen samenbindt. In de Bijbel wordt het huwelijk een verbond genoemd (Spr.2:17; Mal.2:14).

Een latrelatie, zonder getrouwd te zijn, is in Gods ogen niets anders dan ongehuwd samenwonen. En dus is seksuele gemeenschap in een latrelatie, in Gods ogen zondig. In de Bijbel lezen we dat God had verboden dat een man en vrouw 'buiten het huwelijk' seksuele gemeenschap met elkaar hadden. Werd dit toch gedaan, dan ‘moest’ het stel trouwen (lees Ex.22:16). Tevens verstaan we uit het Nieuwe Testament in 1 Korinthe 7:9, dat seks hoort binnen de grenzen van het huwelijk. Letterlijk staat er 'als je je niet kunt onthouden, trouw dan want dat is beter dan je te branden' en met branden wordt zondigen bedoeld.

En als we elkaar nu trouw beloven, is dat dan niet genoeg?
Gelet op de vele echtscheidingen in deze tijd, zou je je moeten afvragen wat zo’n belofte nog voorstelt, als je er niet voor kiest om met elkaar te trouwen. In ieder geval neemt God hier geen genoegen mee. Het huwelijksverbond werd ook in de tijd van de Bijbel, altijd bekrachtigd door een ceremonie. Man en vrouw spraken publiekelijk in het bijzijn van getuigen uit dat zij zich voor het leven aan elkaar wilden verbinden en elkaar liefde en trouw beloofden in goede en kwade dagen, in rijkdom en armoede, in gezondheid en ziekte, totdat de dood hen zou scheiden.

In onze tijd wordt het huwelijk voltrokken door de ambtenaar van de burgerlijke stand als vertegenwoordiger van de overheid. In de tijd van de Bijbel waren dat de ouders (Gen.24) of de oudsten in de poort (Ruth 4:11-13). God heeft zelf het huwelijk ingesteld bij Adam en Eva (Gen.2:18-25); Jezus onderstreept het huwelijk (Mat.19:4-6); en Paulus vergelijkt het huwelijk tussen man en vrouw zelfs met de relatie die er is tussen Christus en Zijn Gemeente (Ef.5:22-23). Je kunt er als christen dus niet omheen: God neemt de instelling van het huwelijk heel serieus.

In de Bijbel lezen we ook de opdracht om het huwelijk in ere te houden (Hebr.13:4a). Indien het huwelijk van oorsprong een menselijke instelling zou zijn, dan is er geen reden dit zo in ere te houden. Heel veel menselijke wetten en regels zijn allang vergeten of door de tand des tijds aangetast. Maar dat wat God instelt is eeuwig en wordt niet door de tijd tenietgedaan. God stelde het eerste huwelijk tussen Adam en Eva in. Hij zag in Zijn grote wijsheid dat het niet goed was dat Adam alleen was en gaf hem Eva. Daarbij zag de mens dat zij een deel van hem was. God had haar uit zijn rib gebouwd en de Heer gaf hiermee het beginsel van het huwelijk aan: deelhebben aan elkaar. Adam noemde haar ook deel van zichzelf (Gen.2:18-25). Vers 23: "... toen zeide de mens: Dit is nu eindelijk been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees; deze zal mannin heten, omdat zij uit de man genomen is…" Dit is nu de grondgedachte van het christelijk huwelijk namelijk: de eenwording (samenbinding) van twee mensen (man en vrouw) die door God zijn samengebracht (Matth.19:6 “..wat God heeft samengevoegd..”).

In een latrelatie heb je dus wel een relatie met elkaar, maar ook alle twee een leven apart. Het lijkt ons verschrikkelijk, je hebt een relatie maar ook weer niet. Je bent ondanks dat nog vaak alleen. Maar het is juist het kenmerk van een huwelijksrelatie, dat je er voor elkaar bent en niet meer voor jezelf leeft maar voor de ander. Twee mensen worden één, zegt de Bijbel (Gen.2:23). En dat kan nooit in een latrelatie.

Christenen die ‘latten’ hebben feitelijk ook een soort latrelatie met God. Je eigen leven leiden, maar toch ook een beetje met God. Sommige christenen hebben hun eigen waarheid ontwikkeld door teveel naar de wereld te kijken en steeds opnieuw compromissen te sluiten. Ze worden langzaam vergiftigd door de opvattingen van de wereld. God wil dat we volkomen gehoorzaam zijn aan Hem en ons ook volkomen aan Hem geven. De intentie moet er in ieder geval altijd zijn om Hem in ‘alles’ te gehoorzamen ook als het consequenties heeft die ons niet zo prettig lijken. Gelukkig is er altijd een weg terug. God staat klaar om ons te vergeven, mits we bereid zijn Hem voortaan te gehoorzamen en niet onze eigen mening meer willen volgen.