"Ik heb nog nooit zo’n angst gezien in de ogen van mensen"
Terwijl honderden Joodse vluchtelingen naar de grens met Moldavië vluchten, helpt Koen Carlier van Christenen voor Israël samen met Nick Vandeputte ze naar Israël te vertrekken. "Ik heb nog nooit zo’n angst gezien in de ogen van mensen. Angst dat we ze zouden achterlaten.”
Met de CIP Crowdfund zetten we ons in voor de evacuatie Joodse vluchtelingen die naar de grens met Moldavië gevlucht zijn. We zorgen voor vijf bussen zodat er zoveel mogelijk Joden mee kunnen. Wilt u één of meerdere Joodse vluchtelingen helpen bij de evacuatie en emigratie naar Israël?
Ons idee was dat alle vluchtelingen zouden vertrekken vanaf één punt in Vinnytsja, en dat we vanaf daar samen naar de grens zouden gaan. Maar de groep uit Bela Tserkov zei: “Nee, wij komen zelf naar de grens, en dan zien we wel”. Dat “dan zien we wel”, dat hebben we geweten... We hebben vijf uur bij de grens moeten wachten op de groep uit Bela Tserkov. Maar uiteindelijk zijn onze 110 Joodse vluchtelingen vertrokken, rechtstreeks naar Boekarest waar het Joods Agentschap een hotel voor hen heeft geregeld.
Nog 250 vluchtelingen
Maar er was nóg meer. Maandagochtend kregen we telefonisch de vraag of we vervoer konden regelen naar Roemenië voor nog eens 250 Joodse vluchtelingen die onderweg waren van Dnjepropetrovsk (Oost-Oekraïne) naar de grens met Moldavië. Deze groep waren vluchtelingen uit Charkov, Dnjepropetrovsk, Zaporizja en Marioepol. Het lange wachten begon voor mij en mijn goede vriend Nick Vandeputte. Na een hele dag wachten op de eerste groep, hebben we nog eens twaalf uur moeten wachten bij de grens op deze groep, tot vijf uur ’s nachts. Van 1 tot 2 uur ’s nachts was ik even in slaap gevallen. Dat is mijn enige slaap die ik die nacht heb gehad.
Uiteindelijk was onze groep dinsdag om 5 uur ’s ochtends compleet. Nick: “Ik heb nog nooit zo’n angst gezien in de ogen van mensen. Angst dat we ze zouden achterlaten.” De bussen zijn overvol, maar het is gelukt. Deze groep reist nu naar diverse plaatsen in Moldavië en Roemenië. We hebben geen andere keuze dan de groep op te splitsen, want er zijn nauwelijks slaapplaatsen te vinden. In onze groep zijn een aantal Holocaustoverlevenden en ook kinderen. Ze zijn al meer dan 36 uur onderweg, iedereen is uitgeput.
Het is nu dinsdag 8 maart, 10 uur ’s ochtends, en we zijn net aangekomen in Roemenië. We worden opgevangen in een tentenkamp voor vluchtelingen, waar we mogen ontbijten. Iedereen is blij dat er wat te eten is. Straks rijden we door naar een dorpje hier niet ver vandaan. Vanaf daar brengt een christelijke busmaatschappij onze Joodse vluchtelingen verder naar Boekarest, of waar er dan ook plaats is. Zolang mensen maar een bed hebben waar ze kunnen overnachten.
Hulp in de chaos
Het zijn bewogen tijden. De chaos is enorm. Gelukkig krijgen we veel hulp van onze vrienden van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken, die ook aan de grens staan om Israëlische burgers te helpen. Zij staan ook klaar om ons te helpen met de enorme logistieke uitdagingen die we voor onze kiezen krijgen.
Vandaag is het Internationale Vrouwendag: in de voormalige Sovjet-Unie een feestdag die groots gevierd wordt. Tot onze verrassing kwamen zojuist de Roemeense douanebeambten de bussen in om bloemen uit te delen aan alle dames in de bussen. Dat was heel bijzonder. De meeste vluchtelingen zijn vrouwen, omdat de mannen tussen de 18 en 60 jaar verplicht in Oekraïne moeten blijven.
Mijn vriend Nick die als vrijwilliger meehelpt in Moldavië, gaf me zojuist een broodje. Ik voel me zelf bijna een halve vluchteling.
Draag met de CIP Crowdfund bij aan het vervoer van deze Joodse vluchtelingen uit Oekraïne! Uw hulp is dringend nodig! Voor 100 euro betaalt u al een zitplek, voor 400 euro zorgt u voor het vervoer van een kleine familie.