Ik durf het nauwelijks te zeggen, maar ik mis Theo van Gogh. Als jongvolwassene las ik vaak zijn columns en niet zelden met afkeuring en walging, moet ik toegeven. Zijn keuzes, zijn woorden, zijn meningen; het waren vaak niet de mijne. Toch kon ik hem waarderen, omdat hij altijd en overal bereid was tot discussie, met iedereen en waar dan ook. Het vrije woord was hem heilig en zo leek hij ook te leven. Die instelling mis ik heel erg in de wereld van vandaag.