Wat te doen met je huisgroep?
Voor de toekomst van de kerk is het essentieel dat elke nieuwe generatie weet wat ze gelooft. Dat is geen geringe uitdaging. Hoe kan de kerk in een tijd waarin we worden overspoeld met informatie er effectief voor zorgen dat gebouwd wordt aan het geloofsfundament van mensen? Daarvoor zijn kleine groepen onmisbaar: je ontdekt veel meer als er sprake is van tweerichtingsverkeer. De grote vraag daarbij is natuurlijk hoe je dat inhoudelijk aanpakt. De Omega-cursus is een stukje van het antwoord.
In deze tijd zien we eigenlijk twee tegengestelde ontwikkelingen. Enerzijds zie je veel christenen die misschien wel als reactie op het onoverzichtelijke van deze tijd de neiging hebben om te zoeken naar simpele antwoorden. Als reactie op alles wat op losse schroeven lijkt te staan zoeken we houvast in uitgesproken meningen en soms leidt dat tot een ongezond zwart/wit denken. Helaas kom je daar niet zover mee want veel dingen zijn nou eenmaal niet simpel. Het evangelie is weliswaar voor de armen van geest maar dat betekent niet dat we het moeten simplificeren.
Aan de andere kant zien we dat veel christenen zelf de waarheid bij elkaar googelen. Het is natuurlijk een zegen dat er zoveel te ontdekken valt via internet. Maar het is de vraag hoe je in die overvloed aan informatie niet het spoor bijster raakt en alles op één grote hoop gooit alsof wat jou aanspreekt ook waar is. Hoe zorg voorkom je dat je allerlei ideeën overneemt die eigenlijk helemaal niet bij elkaar passen. De grote uitdaging is dat je leert onderscheiden wat waar is. Als je niet wilt ondergaan in de waan van de dag, heb je betrouwbare gidsen nodig.
De Omega-cursus gaat over een derde weg.
Als je dus wilt ontkomen aan ongezonde polarisatie enerzijds of verwarring anderzijds, moet je leren te balanceren tussen openheid en overtuiging. Open voor het ontdekken van nieuwe inzichten zodat je niet in een bubbel blijft hangen. Overtuigd van de waarheid zodat je niet door alles wordt meegesleept. Dit is een typische paradox en het is niet gemakkelijk om daarmee om te gaan want het lijkt tegenstrijdig om zowel open te staan voor nieuwe inzichten en tegelijk vast te houden aan je overtuigingen. Maar juist die balans is nodig om niet te verzanden in of/of denken. En daar ligt de sleutel voor volwassen christen zijn in deze tijd: hoe worden we én/én in plaats vanóf/óf christenen.
De Omega-cursus gaat over dit soort paradoxen.
Wie heeft er geen last van dat we zo snel geneigd zijn dingen tegen elkaar uit te spelen. Was Jezus God of mens, moeten we bidden of werken, is het verstand of geloof, wil God wel of niet genezen en ga zo maar door… Het evangelie zit vol ogenschijnlijke tegenstellingen. Eigenlijk kun je zeggen dat het kruis, de kern van ons geloof, de ultieme paradox is: sterven en overwinning. Dit is het mysterie van en/en…
Het zwart/wit denken brengt ons in een fuik. We raken verstrikt in valse tegenstellingen en komen tegenover elkaar te staan. Als we ontdekken wanneer we met paradoxen te maken hebben, kunnen we ontsnappen aan het of/of denken. Dat is heel belangrijk als we op een gezonde en volwassen manier met God willen leven. Het is daarom geen luxe je in dit soort paradoxen te verdiepen. In de Omega cursus worden 7 paradoxen aan de orde gesteld. In het onderstaande lichten we er drie even uit.
Het reeds en nog niet van Gods Koninkrijk.
Veel christenen zitten klem tussen die beide kanten want aan de ene kant geloven we dat de overwinning van Jezus door zijn opstanding grote gevolgen heeft voor ons leven hier en nu. Maar aan de andere kant lijkt het of de satan het nog voor het zeggen heeft. Wat mogen we verwachten van God als het gaat om genezing, wonderen, verandering? Hoe verhoudt zich dat tot alle moeite, lijden en gebrokenheid waarmee we dagelijks te maken hebben? We leven in een merkwaardige tussentijd. De verleiding is om te berusten in het hier en nu of we slaan gemakkelijk door naar de andere kant: als je écht gelooft wordt alles opgelost. Het radicale midden is dat je beide kanten omarmt…
Aanvaard zijn en willen veranderen.
Ook hier hebben we met een paradox te maken: God aanvaardt ons zoals we zijn maar Hij laat ons niet zoals we zijn. Wij vinden het vaak moeilijk te geloven dat God ons echt ziet zitten, dat Hij echt van ons houdt zoals we zijn. Van de weeromstuit komen we snel in een kramp terecht waarbij we op onze tenen gaan lopen om maar te voldoen aan het ideaalbeeld dat we van onszelf proberen hoog te houden. Lukt dat niet, dan voelen we ons schuldig en op afstand van God. Maar juist het omarmen van Gods onvoorwaardelijke liefde is de enige manier waarop we leren om in het spanningsveld te leven dat we ervaren dat God blij met ons is terwijl er nog allerlei dingen ‘moeten’ veranderen.
In de wereld, niet van de wereld.
Hoe kun je met een open, ontspannen houding midden in de realiteit van deze wereld staan en tegelijkertijd helemaal gaan voor de dingen van God? Sommige christenen hebben de neiging zich te isoleren van de ‘zondige’ wereld. Anderen leven als het ware gespleten, een beetje dit en een beetje dat. Weer anderen passen zich helemaal aan en doen nergens moeilijk over. Hoe kun je op een gezonde manier je plek innemen en vanuit Gods liefde voor deze wereld een deel van het antwoord zijn in plaats van een deel van het probleem? Dat is een spannend avontuur waarbij we mogen leren om zowel dichtbij God als dichtbij de ander te leven.
En zo komen er nog vier paradoxen langs. Niet elke paradox zal voor ieder een groot ding zijn maar vroeg of laat komen ze allemaal aan de orde in ons leven. Het is daarom goed ze te leren herkennen en te onderzoeken hoe we op een evenwichtige manier ermee om kunnen gaan. Het is een zegen als we in balans leren leven zodat we niet door alles op en neer, heen en weer geslingerd worden. (Eph. 4: 14)
Ben je benieuwd geworden naar de gratis Omega-cursus? Vraag 'm hier aan!
