Ontvoerd in oorlogstijd
“Oorspronkelijk kom ik uit Sinjar, een plaats waar veel Jezidi wonen, niet ver van de grens met Syrië. Op 3 augustus 2014 viel IS onze stad aan. Van mijn familie werden in totaal 77 mensen ontvoerd, waaronder ook ik. De vrouwen, meisjes, jongens en mannen werden van elkaar gescheiden. Iedereen werd naar Syrië gebracht, behalve wij, de meisjes. Wij werden in Ninevé (de stad Mosul) opgedeeld in drie groepen. Een groep werd verkocht aan IS-strijders in Ninevé, een andere groep ging naar Syrië om daar verkocht te worden, mijn zusjes en ik gingen in de derde groep naar een dorp in de buurt van Ninevé.”

Zwaar beschadigd
“Uiteindelijk werd ik daar verkocht aan een groep IS-strijders vlak bij Sinjar. Meteen op die allereerste dag werd ik door mijn koper verkracht. Op dat moment was ik veertien jaar. Ik kwam in een huis met nog zes andere Jezidi-vrouwen. Er waren geen Jezidi-mannen, alleen IS-mannen. Het maakte die mannen niet uit hoe oud je was, ieder meisje tussen de 9 en 20 jaar werd verkracht.”

“Dagelijks waren er ook de gevechten. Dat bracht veel spanning met zich mee. Wij werden als levend schild gebruikt. Als er een vliegtuig laag kwam aanvliegen om raketaanvallen uit te voeren, dan werden wij in het zicht gezet. De piloten zagen de groep meisjes en vrouwen en moesten hun raketaanvallen afbreken.”

“Tijdens de tien en een halve maand gevangenschap heb ik vaak geprobeerd te ontsnappen, maar ook om mezelf van het leven te beroven. Ik slikte dan te veel pillen, of probeerde mezelf met behulp van diesel in brand te zetten – wat niet lukte. Na een mislukte ontsnapping of zelfmoordpoging, werden we zwaar gestraft. We werden geslagen, pijn gedaan, op gruwelijke manieren verkracht en beschadigd. Ik bleef in verwarring achter, want ik begreep niet waarom God mij in leven liet en wat Zijn plan was met mijn leven.”

Ontsnapping in de nacht
“Op een dag hoorde ik dat mijn broer vrij was gekomen. Ik vatte het plan om contact met hem zoeken, om via hem ook naar het vrije deel van Koerdistan te kunnen vluchten. Samen met de zes andere vrouwen in het huis, bedachten we een ontsnappingsplan. Via een huisarts regelden we allemaal pillen. We stopten de pillen in het eten van de IS-strijders die ons gevangen hielden. De mannen raakten bewusteloos. Toen we zeker wisten dat iedereen knock-out was, hebben we hun kalashnikovs en walkietalkies onklaar gemaakt en verstopt. Om middernacht zijn we vertrokken. Na drie uur lopen waren we in veilig gebied.”

“We konden niet geloven dat we nu vrij waren en dat we waren gered uit handen van IS. We zochten contact met andere Jezidi. Het bleek dat er nog een broer en ook mijn vader al vrij waren. In de tijd die volgde kwam langzaamaan telkens iemand van mijn familie vrij. Mijn zusjes, mijn moeder, één voor één keerden ze terug. Maar helaas zijn op dit moment nog maar 30 van de in totaal 77 mensen teruggekeerd. De anderen zijn nog vermist, in handen van IS-strijders of gedood.”

Levensreddende hulp
In de jaren die volgden heeft Ayat professionele hulp gehad bij het verwerken van haar trauma’s. “Dat is het beste wat me kon overkomen”, vertelt Ayat geëmotioneerd. “Als ik geen hulp had gekregen, had ik misschien alsnog zelfmoord gepleegd.” In 2019 opende HVC een tweetal hulpcentra in Irak. In één van de hulpcentra heeft Ayat deelgenomen aan een traumaverwerkingstraject. Ook heeft ze daar een opleiding tot kapster gekregen. “Nu ben ik zelf één van de trainster in de kapsalon. Ik mag andere getraumatiseerde Jezidi-vrouwen helpen een nieuw leven op te bouwen!”

De kappersopleiding

Traumaverwerking en een opleiding
Het verhaal van trainster Ayat is één van de vele van de duizenden misbruikte Jezidi-vrouwen. HVC biedt onder meer deze getraumatiseerde Jezidi-vrouwen een verwerkingsprogramma aan. Professionele psychologen helpen bij het verwerken van moeilijke gebeurtenissen, bijvoorbeeld door gesprekstherapie en tekenopdrachten. Om iets voor de toekomst op te kunnen bouwen, leren ze hoe ze een eigen naaiatelier of kapsalon kunnen starten. De dagen beginnen met Bijbelstudie. Vaak komen de vrouwen voor het eerst in aanraking met het Evangelie. De deelneemsters krijgen een maaltijd en er zijn groepsgesprekken voor het delen van ervaringen.

Op dit moment ontvangt een groep van in totaal 60 vrouwen hulp, een opleiding en een opstartbedrag voor een eigen minionderneming. Helaas is het benodigde bedrag voor deze 60 vrouwen nog niet helemaal binnen. We vragen u om uw hulp. Met uw gift houdt u de twee hulpcentra open voor deze vrouwen. Daarmee geeft u oorlogsslachtoffers een kans op een nieuw leven. Helpt u met uw bijdrage?