Ds. H. Korving (foto) geeft antwoord: "De vrouw van Job heeft zijn lijden verzwaard. Haar woorden in Job 2:9 worden immers gezien als een uiting van haar onbegrip dat Job in al deze ellende nog op God blijft vertrouwen. Zelf staat ze met gebalde vuisten. Een klein beetje begrip mogen we wel voor haar opbrengen, want het verdriet heeft natuurlijk niet alleen Job hard getroffen, maar haarzelf niet minder. Probeer je maar eens in te denken... Zou je niet radeloos worden van verdriet en priemende vragen hebben bij het Godsbestuur?

Niettemin is haar opstelling niet goed te keuren en heeft ze Job niet gesteund maar zijn lijden verzwaard. Ze staat tegenover hem in plaats van dat ze naast hem gaat zitten om samen als man en vrouw hun verdriet te delen en gezamenlijk met Gods hulp te verwerken. Misschien zijn haar woorden wel zo bedoeld dat als Job zijn God vervloekt, de dood spoediger als straf zal intreden en dan ben je tenminste van alle ellende af. Want dit is geen leven.

Aan het einde van het boek Job lezen we in hoofdstuk 42 dat Job compensatie ontvangt van zijn verlies en dat geldt niet alleen de verdubbeling van zijn veestapel en bezittingen, maar ook dat hij weer tien kinderen kreeg – die werden niet verdubbeld, omdat zijn eerste tien kinderen niet als verloren werden geacht. Ik heb geen verklaring gevonden die ingaat op de vraag naar de relatie met zijn vrouw. Van een nieuw huwelijk is echter geen sprake. Dus: was zij wel van het toneel verdwenen? Ik weet het niet.

In elk geval heeft de Heilige Geest het voor ons niet nodig gevonden om te beschrijven hoe het met de vrouw van Job is afgelopen. Maar wel hoe het met Job is afgelopen, opdat we aan zijn volharding in het lijden en aan zijn verootmoediging aan het eind van het boek een voorbeeld zouden nemen", aldus de christelijke gereformeerde predikant uit Urk.