Toen het bedrijf waar ze in Rotterdam voor werkte failliet ging, moedigde een klant Monique aan de zorg in te gaan. “Maar ik had mijn twijfels. Ik wist niet of ik het kon, of het wel wat voor mij was. Ik had eigenlijk nooit iets met de zorg. Vanaf toen heb ik er elke dag voor gebeden.” Het onwerkelijke gebeurde voor de moeder van twee dochters: “Ik kreeg er de kracht voor en ben met de opleiding gestart.”

“Het is mooi dat ik mensen kan helpen die zorg nodig hebben”, zegt de Surinaamse. “Vroeger werkte ik altijd in de horeca, dat was altijd erg leuk. En zorg is iets heel anders. Maar de dankbaarheid die je krijgt omdat je iets kan betekenen, is bijzonder. Natuurlijk, het is hard werken: injecties zetten, wonden verzorgen of iemand douchen, we doen het allemaal. Het is echt de moeite waard.”

Bizarre wending
Haar verhaal kreeg vorig jaar maart een wending toen er meerdere vormen van kanker bij haar geconstateerd werden. “Ik zag het echt niet aankomen. Het was een shock, mijn wereld stortte in.” Vooral toen bleek dat de kanker niet te genezen was, dat ze in het laatste stadium zat, viel haar zwaar. “Twee weken was ik down, ik voelde me erg verdrietig.”

Haar werk in de zorg was ver weg, totdat ze besloot haar werk ondanks alles op te pakken. “Dat moet wel: ik ga niet bij de pakken neerzitten. Ik blijf bidden, ik blijf doorgaan. Voor mijn man, mijn dochters; als ik blij ben, zijn zij dat ook. Ik probeer alles gewoon te doen, en er niet al te veel aan te denken. Soms, als ik even alleen in bed lig, dan ben ik wel verdrietig. Ik probeer zoveel mogelijk door te gaan.”

“Het geloof betekent heel veel voor mij”, vertelt Monique. Van huis uit werd ze gelovig islamitisch opgevoed. Toen ze van Suriname naar Aruba verhuisde, ging ze op zichzelf wonen en “kon ik eindelijk zélf nadenken”. “Ik stapte van het religieuze gebeuren af, maar wist dat ik in Jezus moest geloven, in Hem heb ik altíjd geloofd. Het geloof in de Heer heeft me altijd geholpen, in Suriname, in Aruba, maar ook hier in Nederland. Dat zal ik nooit loslaten.”

Beter inleven
Haar diagnose heeft voor Monique soms zelfs een meerwaarde, vertelt ze. “Als je zoiets meemaakt, kan je je ook beter inleven. Je gaat alles op een heel andere manier bekijken. Je bent toch met mensen bezig.” Of ze er weleens over nadacht of haar investering in het omscholingstraject voor niets was, met haar ziekte? Beslist: “Nee, dat geloof ik niet. Daar heb ik nooit aan gedacht. Ik blijf gewoon doorgaan, misschien moest het wel zo zijn, dat ik de zorg inging.” 

Haar werkgever Operando, een uitzendbureau in de zorg, begeleidt haar bijzonder goed, vertelt Monique: “Ze waren er altijd. Als ik mijn verhaal kwijtwilde, door een bos bloemen, door kaarten van collega’s. In mijn werk houdt iedereen er ook rekening mee. Ik was kwetsbaar voor het coronavirus door mijn chemokuren. Maar ik kan een route ruilen of op een andere afdeling aan de slag, als corona te dichtbij komt. Dat is heel fijn.” 

Ben jij benieuwd naar werk in de zorg, of wil je meer informatie? Kijk dan bij Operando voor de mogelijkheden!