Gymdocent, groepsleerkracht, intern begeleider, directeur-bestuurder van een basisschool: wat trekt De Jong aan in het onderwijs? “Het klinkt bijna flauw, maar het gaat om de zorg voor de kinderen. Je kan een jaar meelopen met een groep leerlingen. Je kan echt wat bijdragen, door te zorgen dat het goed loopt in de groepen, maar ook door je kennis en kunde over te dragen.”

Jezelf ontwikkelen
Waar veel mensen hun reserves hebben bij het onderwijs vanwege de vermeende hoge werkdruk en de carrièrekansen, is De Jong duidelijk: “Werken met mensen is niet eentonig, je doet er echt toe. Je kan je ook specialiseren in de dingen die je leuk vindt. Voor mij gaat het om het beleid ontwikkelen, bij een ander is dat het verder brengen van het techniekonderwijs.”

Directeur-bestuurder Henry de Jong voor basisschool 'Het Visnet' in Grafhorst

Hij verwijst naar een project wat leerkrachten op zijn school hebben aangepakt. “Bij de Pieter Zandt-scholengemeenschap zijn nieuwe technieklokalen ingericht. Juffen van groep 7 en 8 gaan samen met hen bedenken hoe het techniekonderwijs op onze school eruit komt te zien. Voor je eigen ontwikkeling is door de digitalisering veel meer ruimte gekomen.” 

Geen uren meer nakijken
Uren nakijken na schooltijd, het is niet meer aan de orde van de dag, zegt de directeur. “Correctie en analyse wordt steeds meer overgenomen door de digitale middelen, als je er goed mee kan werken. De conclusie trekken uit die gegevens, dat doe je natuurlijk nog steeds zelf. Bij het continurooster, waarbij de leerlingen om half drie ’s middags al klaar zijn, betekent dat voor de leerkracht dat er tussen half 3 en 5 uur tijd is om andere dingen te doen.” 

“Je moet op zoek naar energiegevers in het onderwijs”, denkt De Jong. “Een dag met 25 tot dertig kinderen kan vermoeiend zijn. Maar het blijkt uit studies: als je iets hebt wat je energie geeft en waardoor je jezelf verbetert, ben je veel minder snel ergens op uitgekeken. Zo geeft een kleuterjuf bij ons haar lessen, maar is ze daarnaast ook cultuurcoördinator en leesspecialist. Ze heeft veel op haar bordje, maar geniet daar enorm van.”

Dooie hamster en tand uit de mond
Daarnaast zijn leerkrachten in het basisonderwijs een ander slag mensen dan docenten in het middelbaar onderwijs. “Het zijn veel meer mensen die van dichtbij het proces willen meemaken. Geen specifiek vak geven, maar een groep leerlingen begeleiden.” Lachend: “Daarbij moet je van de leeftijd houden, persoonlijk zou ik er niet aan moeten denken aan pubers les te geven.” Maar: “De puurheid van leerlingen in het basisonderwijs is prachtig: het verdriet om de dooie hamster, maar de vreugde van de tand uit de mond.” 

Wat moeilijke momenten voor De Jong zijn geweest in zijn carrière? “Dat je alles uit de kast haalt voor een leerling, maar dat er geen vooruitgang is. Dat je opties a, b, c én d hebt geprobeerd en het niet voor elkaar krijgt. Dat trek ik mezelf erg aan. Ik vind het ook moeilijk als ik kinderen zie lijden. Door de thuissituatie of traumatische gebeurtenissen. Dan sta je aan de zijlijn: je moet toekijken terwijl je het fout ziet gaan. Het heeft duizend-en-een oorzaken, maar uiteindelijk kan je alleen bidden voor de situatie.” 

Levensveranderende keuzes
Daartegenover staan prachtige momenten, zegt De Jong, zoals een leerling die mogelijk al in groep 7 van school mocht. “Uiteindelijk besloten we om de leerling nog een jaar op school te houden. Achteraf bleek het goed dat hij met zijn eigen groep het jaar af kon maken. Samen met de ouders zoek je naar het beste voor het kind, daar heb ik echt van genoten. Het zijn levensveranderende keuzes, die je nooit kan overdoen. Dat besef maakt je nederig.” 

Het is de prachtigste baan die er is, De Jong is ervan overtuigd. “Het is belangrijk dat als mensen interesse hebben, dat ze gewoon gaan kijken. Alle scholen staan ervoor open om een dagje te laten meekijken. Wanneer maakt niet uit, door een dag mee te lopen of met een uurtje voor de klas. Als je gaat kijken weet je wat er echt gebeurt.” Daarbij doet hij een oproep aan leerkrachten: “Spreek positief over ons beroep. Het gaat vaak over de werkdruk en over geld, maar laten we gewoon gaan werken en als ambassadeurs ons vak aanprijzen.”

Kinderen en jongeren tot bloei zien komen is het mooiste wat er is. Kom jij ook werken in het reformatorisch onderwijs?