Een fataal bezoek
“Kortgeleden bezocht een Wano-evangelisatieteam het dorp Dagai. Een vrouw uit dit team en een man uit het dorp werden verliefd op elkaar en wilden trouwen. De oudsten van Dagai stonden dit echter niet toe, omdat de vrouw volgens hen deze man niet waardig was. Ten einde raad, jong en verliefd, at de vrouw een giftige wortel en overleed. De Wano waren van streek over de afwijzing van deze vrouw door het dorp. Ze was een lerares - slim en goed opgeleid - hoe kon ze niet goed genoeg zijn geweest? De woede en rivaliteit tussen de twee groepen zwol aan, wat in Papoea van oudsher tot stammenoorlogen leidt.” Tim en Liku eindigden hun verhaal en vroegen of ik Liku en twee andere Wano-leraren naar Dagai kon vliegen om de situatie te kalmeren. Mijn hart zakte in mijn schoenen, want ik was nog nooit naar Dagai gevlogen. Tot overmaat van ramp was de baan 'gesloten' - wat betekent dat er al een aantal jaren niemand van MAF was geweest. 

Een plan wordt gesmeed
Tim wees me naar een heuvel waar ik mobiel bereik had. Samen met onze programmamanager bedacht ik een plan. We vertrokken van Mokndoma naar Dagai, een vlucht van twintig minuten die zo’n zes à zeven dagen lopen omzeilde. Dagai kwam in zicht en ik begon de evaluatie van de landingsbaan. Een eerste verkenning op 300 meter, een tweede op dertig en een laatste op drie. Alles zag er goed uit. De landing verliep rustig. Té rustig, want normaal is elke landing een groot gebeurtenis met veel kijkers. De stilte van vandaag maakte me een beetje ongemakkelijk. Luki en de leraren verdwenen in de jungle en lieten me alleen achter met het vliegtuig. "Nou... dat is een anticlimax", dacht ik. 

Een paar dagen later ontving ik van Tim het bericht: “Ze zijn veilig”. Ik was blij dat te horen, maar de onwetendheid over de afloop van de zaak wekte ook teleurstelling. Toch was ik dankbaar dat ik een rol mocht spelen in wat er ook was gebeurd. Meestal zien MAF-piloten maar een klein deel van Gods werk en krijgen zelden toegang tot het hele verhaal. Gelukkig was dat deze keer anders.

Een teken uit de hemel
Pas ontmoette ik Liku weer die met stralende ogen vertelde wat er die dag in Dagai was gebeurd: “Toen we het nieuws kregen dat de jonge vrouw zelfmoord had gepleegd, waren we ten einde raad, omdat we wisten wat er in dat dorp zou gaan gebeuren. Maar God zorgde die dag voor een vlucht voor ons – jij kwam binnen. Terwijl we in het vliegtuig stapten, loofden we de Heere voor Zijn zegening zonder ook maar enige weet te hebben van de bijzondere manier waarop Hij wilde werken. Nog toen je boven de strip cirkelde voordat je landde, gebruikte God dat! 

De mensen in Dagai stonden klaar om te vechten, maar toen ze het vliegtuig zagen, wisten ze dat het MAF was en werden ze bang. Het leek een beetje op het moment dat Adam en Eva God hoorden in de Hof van Eden. De mensen wisten dat ze iets verkeerds deden. Ze wisten niet waarom MAF eraan kwam, maar het trok hun ogen af van elkaar en richtte ze ergens anders op. We stapten uit het vliegtuig en gingen de jungle in. Toen we de mensen ontmoetten, raakte de Heere ons aan en begonnen we gewoon te huilen. En de mensen huilden mee. Ze waren ineens niet meer klaar om te vechten, maar klaar om sorry te zeggen. Wij mochten het Evangelie met hen delen. Ik wil dat je weet dat jouw vliegen niet voor niets is. Je bent deel van het team.

Liku's woorden dienen als een krachtige herinnering aan de wijze waarop God door ieder van ons heen werkt – vaak op manieren die we op dat moment niet kunnen zien of begrijpen. 

Meer verhalen uit Papoea? Kijk de livestream ‘Vliegen voor het Koninkrijk’ terug waarin Kees Janse en Pieter van Dijk meer vertellen over hun vluchten in Papoea.