Jong meisje uit hulpkreet: 'Onze kerk leert dat ik mijn ellende moet kennen'

"Bij ons in de kerk leer je dat je eerst je ellende door en door leert kennen (dat je dit zal leren kennen geloof ik, ik vind het soms al zo verschrikkelijk hoe ik leef, laat staan als je Gods kind mag zijn), maar zoveel anderen zeggen dat je God te kort doet als je zo op de ellende ingaat. Kortom: ik zie door de bomen het bos niet meer... Help!", aldus een vragensteller in de vragenrubriek van Refoweb.nl.

Bart Bolier, ouderling binnen de Gereformeerde Gemeenten in Nederland (GGiN), geeft antwoord. "Is er voor jou genade te verkrijgen? Daar is maar één antwoord op. Tenzij je de zonde tegen de Heilige Geest gedaan hebt: ja. Iemand die de zonde tegen de Heilige Geest gedaan heeft stelt zulke vragen niet. Dus is het antwoord nog korter: ja. Je zult zeggen: dat verdien ik niet. En dat is waar. Maar feitelijk doet dat hier niet ter zake, want er is nog nooit iemand geweest die het wél verdiende. Daarom is het ook genade.

Genade kan ook heel ver van je af staan, omdat je zelf afstand creëert door in bepaalde zonden te leven. Onderzoek jezelf ook eerlijk op dit punt. Maar genade kan in je beleving ook ver van je af staan omdat de Heilige Geest niet krachtig in je gemeente werkt, waardoor er slechts grotendeels dode orthodoxie is overgebleven en bijvoorbeeld avondmaalsbedieningen daarvan getuigen. Dat is ongekend ernstig. Toch is genade dan nog steeds niet ver weg en niet onbereikbaar, omdat Gods Woord open gaat én omdat er een dienaar des Woords is, waarvan ik zeker weet dat zij allen het Evangelie preken voor de grootste der zondaren!

Is het mogelijk dat er te veel of te weinig nadruk op de noodzaak van ellendekennis te leggen? Het antwoord is ja. Het is mijn stellige overtuiging dat er over het algemeen te weinig aandacht is voor de noodzaak van ellendekennis. In de breedte van onze gezindte zie ik enerzijds vooral de tendens dat we daar niet al te veel mee bezig moeten zijn, want “het gaat om de Heere Jezus.” Anderzijds zijn er in bevindelijk-gereformeerde kring ook mensen die het leven zoeken in hun ellendekennis of ook wachten op een bepaalde maat of diepte van zondekennis, omdat zij menen dat al Gods kinderen dit zo ervaren. Zelfs Gods kinderen kunnen in die strik vallen.

Is ellendekennis nodig? Jazeker! Zonder de door Gods Geest gewerkte ellendekennis zullen we nooit zien hoe ontzettend onze val in Adam is en wat we zijn kwijt geraakt. We zullen dan niet echt inzien hoe onmogelijk het is om weer met God verzoend te worden. We zullen Gods heiligheid en rechtvaardigheid niet werkelijk serieus nemen. We zullen niet inzien dat we niet alleen verloren gáán maar al verloren liggen. We zullen blijven steunen en vertrouwen op eigen pogen en eigen werken, zonder als een verloren zondaar de toevlucht te leren nemen tot de Enige Die ons werkelijk helpen kan: Jezus.

Het leren kennen van je ellende is niet slechts één keer nodig, maar een levenslang leerproces. Paulus was een kind van God met een groot geloof, en tegelijk een treffend praktijkvoorbeeld van de doorgaande ellendekennis. Hij noemt zichzelf de grootste van de zondaren en de minste van alle heiligen en apostelen. Als dat geen ellendekennis is. Dat blijkt ook uit Romeinen 7:24-25, waar hij schrijft: 'Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere.' Deze tekst brengt me meteen bij het punt dat ik hierbij nog eens wil onderstrepen: ware ellendekennis drijft altijd uit tot Christus", aldus Bolier.

Deel dit artikel op: