Roman over succesvolle carrièrevrouw die alles kwijtraakt
Een succesvolle carrièrevrouw, met een uitdagende baan, een mooi huis en een ideale vriend. Tot een vreemdeling een onbegrijpelijke boodschap voor haar heeft en zij alles kwijtraakt in een zoektocht naar haarzelf. Daarover gaat de debuutroman Teken van thuis van Lara Mohn. Hoe kan ze zichzelf terugvinden als ze niet weet waar ze het verloren heeft?
Wat heeft jou geïnspireerd om dit verhaal te schrijven?
“Het is ontstaan in 2012, toen ik in een burn-out terecht kwam. Ik zat ziek thuis en had mijn werk als gezondheidspsycholoog verloren. Toen kwam het punt dat ik dacht: wat zou ik willen? Zo ontstond er ruimte: ik wilde iets met schrijven gaan doen. Via via ben ik in contact gekomen met Paul Abspoel van Ark Media. Dat is op een bijzondere manier gegaan. Ik denk dat het zo moest zijn. Dat viel samen met dat ik therapeutisch aan het schrijven was. Ineens dacht ik: wat als ik fictie ga schrijven, in plaats van een onderwerp uitdiep en bronnen uitpluis? Wat als ik vanuit mijn fantasie ga schrijven?
Schrijven is een creatief proces, je moet je perfectionisme loslaten. Ik wist niet wat goed en niet goed was. Dat gaf mij de vrijheid om het op mijn gevoel te doen. Er zat ook geen druk achter, er moest niets. Als er niets uitgegeven zou worden, dan was dat zo. Het was een soort cadeautje dat ik de mogelijkheid kreeg.”
Je bent opgeleid als gezondheidspsycholoog. Kwam de kennis vanuit je opleiding ook van pas bij het schrijven van je boek?
“Zeker wel. Het zijn niet de verhalen van de mensen die ik begeleid, maar als je met zoveel mensen spreekt die vastlopen, leer je hoe mensen in elkaar zitten. Waar zitten mensen vast, hoe komen ze tot hun recht en hoe pakken ze de essentie? Door mijn burn-out moest ik met mezelf aan de slag. In die zin denk ik dat het inleven in mensen en leren hoe ze in elkaar zitten, heeft geholpen om karakters en situaties te bedenken. Het heeft ook geholpen om te bedenken hoe het heden en verleden met elkaar verboden zijn. Mensen lopen in het heden vast, door hoe ze in het verleden met bepaalde situaties zijn omgegaan. Op allerlei manieren kunnen heden en verleden gelinkt zijn en daar haal ik dan weer inspiratie uit."
Welke overeenkomsten zijn er tussen je eigen leven en de roman?
“Sinds ruim drie jaar werk ik bij een revalidatiecentrum, op een polikliniek. Ik werk met mensen met chronische pijn, mensen die na oncologische behandelingen terugkeren naar werk en mensen met niet-aangeboren hersenletsel. Als je leven onder druk komt te staan, door welke omstandigheden dan ook, ga je bewuster zoeken. Dat zie ik bij mijn patiënten, in mijn eigen leven en dat komt ook duidelijk in het boek terug. Daar kan iets doorheen gebeuren wat van waarde is. Toen ik met mijn energie bleef worstelen en het lang duurde, raakte ik gefrustreerd. Ik vulde verwachtingen van mezelf en verwachtingen van God zelf in en die verwachtingen bepaalden ten diepste mijn waarde. Als je dat loslaat, sterf je een stukje aan jezelf. Dat zorgde ervoor dat ik zo’n diepe rust had. Ik heb God beter leren kennen. Het was een bijzondere ervaring die ik niet in woorden kan omschrijven. Ik had het niet willen missen. Als je in het verhaal van Teken van Thuis wordt meegenomen, heb je kans dat je een diepere laag kunt ervaren en meepakken.”
Wat kunnen we in de toekomst nog van je verwachten?
“Mijn missie is om het grijze gebied in te vullen. Ik wil iets van het hart van God laten zien aan mensen die Hem niet kennen. Mijn uitdaging is altijd geweest om zonder christelijk jargon iets te schrijven dat toch van betekenis is. Wat betekent het geloof, hoe kunnen we ons aan God verbinden? Je hebt allerlei christelijke termen, waarvan we in theorie wel weten wat ze betekenen, maar begrijpen we echt wat er staat? Vaak niet. En de woorden klinken al helemaal niet vertrouwd voor mensen die niet geloven. De kunst is om te herontdekken waar het geloof over gaat, wat het betekent voor de mensen om ons heen en dat we vanuit daar nieuwe woorden en taal vinden. Dat blijft de missie die eronder ligt. Zelf nieuwsgierig blijven geloven aan de ene kant, aan de andere kant dat wat ik vind en ontvang op een creatieve manier tot uiting brengen.
Het helpt dat ik mij realiseer dat ik een God ken die van waarde is voor iedereen. Het is die passie van waaruit ik denk: ik wil dit doen. Laat het de wereld maar ingaan, kijk wat er gebeurt. Het kan niet zo erg misgaan, als het vanuit Zijn hart komt. Het gaat minder om mij, dat ik een bepaald doel moet bereiken. Het is een groot plan, waarin ik een klein stukje mag zijn. Dat geeft ook een soort rust en vrijheid in het creatieve proces.”
Praatmee