Bijvoorbeeld wanneer men ondanks waarschuwingen, een keuze maakte om toch een ongelovige partner te trouwen. Trouwen met een ongelovige partner is niet alleen ongehoorzaamheid aan Gods Woord, het is voor een christen en ook voor een niet christen, vragen om moeilijkheden. Men kan elkaar nog zoveel beloven, zoals elkaar vrij te zullen laten in het dienen van God, maar bijna altijd leidt dit vroeg of laat toch tot problemen. Het begint meestal als er kinderen komen, want een opvoeding zonder God en zonder de Bijbel is nu eenmaal duidelijk anders en feitelijk onacceptabel voor een christen.

Een kort fragment

Sommige mensen, die nog aan het begin stonden, hebben ons gezegd: ‘Ja, maar misschien gaat mijn vriend of vriendin wel geloven?’, ‘Ik kan het toch proberen?’ en ‘Ik kan toch voor hem of haar bidden?’ en ‘We kunnen er toch eerst nog eens over praten?’
Ons antwoord is dan meestal: ‘Je kan natuurlijk wel tijdens een vriendschap over je geloof praten en voor iemand bidden, maar pas er wel voor op, dat je verliefde vriend of vriendin christen wordt ‘alleen maar omdat jij dat bent’ en omdat hij of zij graag met jou verder. Dat is geen goede basis en dat zal ook op termijn geen stand houden. We hebben helaas dit heel vaak gezien, men deed in de verkeringstijd feitelijk maar alsof en… als je verliefd bent, dan ben je tot veel meer dingen instaat, dan dat je normaal zou doen.

Heel vaak hebben we horen zeggen: ‘… mijn vriend is toch een goede jongen (of meisje) en als we getrouwd zijn zal hij of zij zich wel bekeren’. ‘Wel, wat is er mis met deze gedachte?’
Ons antwoord is dan: ‘We worden in de Bijbel wel opgeroepen om mensen het evangelie te verkondigen en om hen zo mogelijk op deze wijze tot Christus te brengen. Maar we moeten toch uitkijken als we eerst verliefd op een ongelovige vriend of vriendin zijn geworden, om hem of haar daarna te proberen te bekeren. Want je kunt dan meestal niet echt weten of jou vriend of vriendin zich bekeerd heeft.’ Zal het dan ook standhouden, als later blijkt dat jullie toch niet bij elkaar passen en de verkering dus uitgaat?

De Bijbel heeft het over vijandschap
Even een moeilijke tekst uit de Bijbel. Als je verliefd wordt op een ongelovige moet je beseffen dat de Bijbel zegt dat in feite vriendschap met de wereld, vijandschap tegen God is. Lees maar in Jak. 4:4; “… weet u dan niet dat de vriendschap met de wereld vijandschap tegen God is? Wie dan nu een vriend van de wereld wil zijn, wordt als vijand van God aangemerkt.”

God kan geen compromis sluiten met de zonden. Daarvoor is het offer van Jezus aan het kruis voor de zonden van de gehele wereld, te groot en te kostbaar. Een ongelovige die dus God de rug toekeert en het offer van Jezus van geen belang vindt, is een vijand van God en een kind van God kan daar feitelijk onmogelijk een verbond mee sluiten.

Maar het feit dat men toch kiest voor een ongelovige partner, laat heel vaak al zien dat we zo verblind zijn, dat God niet meer op de eerste plaats komt. Het spreekwoord zegt nietvoor niets ‘liefde maakt blind’. Velen hebben zich laten verblinden door verliefdheid en zijn toch, een in Gods ogen, ‘ongeoorloofd huwelijk’ aangegaan met een ongelovige, met alle gevolgen van dien. Later als de verliefdheid voorbij is en er wellicht kinderen komen, wordt het moeilijker.

Compromissen zijn moeilijk en soms onmogelijk
Op dat moment komen velen tot de ontdekking dat een compromis erg moeilijk is en soms zelfs onmogelijk. Een christelijke opvoeding levert dan veel onbegrip op van de kant van de ongelovige partner en dat is soms ook wel te begrijpen. De eenzaamheid die een gelovige dan in zo’n relatie voelt, is enorm. Je wordt gewoon niet begrepen, het is of je een onverstaanbare taal spreekt voor je partner.

De vraag is, zal men later in het huwelijk nog de gelegenheid krijgen om de eventuele kinderen het evangelie uit te leggen en ook, zullen ze dan bereid zijn om Jezus te volgen, ook als één van de beide ouders daar geen voorbeeld in is? Wat zien ze? Terwijl de ene ouder bidt en de Bijbel leest, heeft de ander er geen deel aan. Heel vaak wordt het een eenzame weg voor de gelovige partner.

Je kan er niet altijd wat aan doen.
Uiteraard kan men er niet altijd wat aan doen, niet altijd is een gemengd huwelijk het gevolg van ongehoorzaamheid, maar gewoon van het feit dat één van beide partners pas na het huwelijk tot geloof gekomen is, en de andere niet. In dat geval betaald de gelovige vaak een hoge prijs, de gemeente of kerk waar men toebehoord mag deze mensen niet aan hun lot overlaten. Ze hebben recht op onze steun, gebed en zo nodig advies.

We worden er echter in deze tijd wel steeds meer mee geconfronteerd. Daarom is het van belang dat er in een kerk of gemeente genoeg aandacht is voor deze mensen. Want een gemeentelid dat getrouwd is met een ongelovige partner, zal meestal veel extra zorg nodig hebben. De gemeente kan en moet ook een plaats zijn waar men dan ondersteuning en begrip vindt en vooral geen veroordeling.

God wil ons bewaren voor verdriet
God waarschuwt ons wel in de Bijbel, om geen juk aan te gaan met een ongelovige. Dat is niet omdat de Heer ons het geluk met die ander waar we toevallig verliefd op zijn geworden, niet zou gunnen. Maar juist omdat God ons lief heeft en Hij ons wil bewaren voor verdriet en teleurstellingen. Vat het dus niet teveel op als een bevel of een gebod, het is veel meer een waarschuwing die voortkomt uit het vaderhart van God. Net zoals ouders die hun kinderen liefhebben, hun kinderen zullen waarschuwen. Je houdt van ze en je hoopt dat ze willen luisteren. Als ze niet luisteren dan steunen de meeste ouders hun kinderen nog steeds, maar men had ze zo graag een gelukkiger leven gegund. Zo is het met God, Hij laat Zijn kind niet in de steek, ook niet als ze verkeerde keuzes maken, maar Hij wil ons voor verdriet bewaren.

In verband hiermee zegt de Bijbel: “Vormt geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis?” (2 Kor. 6:14)

Nu spreekt dit vers natuurlijk niet alleen over het huwelijk, maar ook bijvoorbeeld over het aangaan van verbintenissen zoals vriendschapsrelaties met ongelovigen. Daarbij gaat het er natuurlijk speciaal om, dat we niet met hen mee moeten doen, wat betreft de zonden. Gelovigen moeten dus ook voorzichtig zijn waar het wereldse vriendschappen betreft.

Maar dit geldt natuurlijk nog veel meer als het gaat om een huwelijk, waarbij we een juk aangaan met een ander, dus een span vormen onder één en hetzelfde juk. Een ongelijk juk is een zwaar juk, want dan wil de één of de ander voortdurend een andere richting op. Het gevolg is dat zo’n span maar moeilijk vooruit komt. In het Oude Testament was het voor Israël verboden om een os en een ezel samen te laten ploegen (Deuteronomium 22:10), omdat deze twee dieren een verschillende natuur hadden. Een gelovig kind van God heeft door de wedergeboorte ook een andere natuur gekregen van God (2 Kor. 5;17). Dat gaat niet samen.

Daarom, een relatie van een gelovige met een ongelovige partner, is meestal een weg met veel hindernissen. We hebben in de praktijk van onze bediening honderden verhalen gehoord. Vaak is er sprake van onbegrip, verhitte discussies of juist helemaal geen communicatie meer. Men is dan onderling enorm verdeeldheid over allerlei zaken die de relatie of het gezin betreffen. De Bijbelse manier van leven wijkt nu eenmaal enorm af, van wat gewoon is in de wereld om ons heen. Dat leidt bijna zeker tot behoorlijk veel onbegrip.

De enige oplossing is een soort wapenstilstand te bereiken met je partner, dat wil zeggen één van de partners capituleert en geeft toe waar het gaat om het geloof, maar ook dan kan het er toe leiden, dat één van beide partijen zich eenzaam en ongelukkig gaat voelen.

Is zo’n relatie altijd kansloos?
Of kun je toch nog gewoon een goed huwelijk hebben, als je over de meest wezenlijke zaken steeds verder uit elkaar lijkt te groeien? Een relatie van een gelovige met een ongelovige partner, is bijna altijd een moeilijke weg voor beiden. Men loopt tegen allerlei zaken aan, waarin men elkaar niet begrijpt. Wat dierbaar en kostbaar is voor de een wordt niet gedeeld door de ander en andersom. In het begin zal men in veel gevallen er niet zo’n probleem van maken, maar na verloop van tijd wordt dit heel pijnlijk, vooral door niet te kunnen delen met je partner. Je mist iets kostbaarst, zoals bijvoorbeeld samen bidden voor de moeilijkheden die op je weg komen en het samen delen van je ervaringen met de Heer. Daardoor kan men zich in zo’n relatie op een bepaalde manier erg eenzaam voelen. Als je denkt dat je eenzaam bent voordat je gaat trouwen, het is niets vergeleken met hoe eenzaam je kunt zijn nadat je getrouwd bent.

Moet je dan maar uit elkaar?
Gezien alle bovenstaande problemen en moeiten, is echtscheiding dan de enige oplossing? Nee, zeker niet. Paulus zegt daarover het één en ander in zijn eerste brief aan de gemeente te Korinthe. Korinthe was een heidense stad waarin het vast regelmatig moet zijn voorgekomen dat binnen een huwelijk één van de partners tot geloof was gekomen en de ander niet. En natuurlijk is dat niet helemaal hetzelfde als dat men in het begin, bewust heeft gekozen voor een ongelovige partner, maar uiteindelijk komen we wel in dezelfde situatie terecht.

In 1 Kor.7 vers 12, 13 zegt Paulus: “…heeft een broeder een ongelovige vrouw, die erin bewilligt met hem samen te wonen, dan moet hij haar niet verstoten. En een vrouw moet, als zij een ongelovige man heeft, en deze erin bewilligt met haar samen te wonen, die man niet verstoten.”

“Maar… indien de ongelovige haar verlaat, laat hij haar verlaten. De broeder of zuster is in dit geval niet gebonden; tot vrede heeft God u geroepen. Want hoe kunt gij weten, vrouw, dat gij uw man zult redden? Of hoe kunt gij weten, man, dat gij uw vrouw zult redden?”

Wanneer ongelovige en een gelovige gehuwd zijn, dan vormt men een ongelijk span (2 Kor.6:14-16), maar dat is volgens de woorden van Paulus hier in 1 Korinthe 7, voor de gelovige nog geen reden om de ongelovige partner te verlaten. De Bijbel gaat er zelfs vanuit dat de gelovige bij de ongelovige blijft, tenzij deze het huwelijk zelf niet meer in stand wil houden en dus op een scheiding aanstuurt. In dat geval zal de gelovige daarin zelfs moeten bewilligen en is hij of zij ook niet meer gebonden door het huwelijk.

• Maar een christen die met een ongelovige is getrouwd, doet er altijd goed aan om God dagelijks te vragen om kracht, zodat hij of zij in staat zal zijn om de ongelovige partner het evangelie voor te leven en zo op die manier voor Jezus te winnen. Ons voorbeeld zal in ieder geval meer doen dan een preek. Gebed is ook heel erg noodzakelijk. Elke christen met een ongelovige partner, zou er zijn of haar prioriteit van moeten maken om voor de partner dagelijks te bidden en zolang als we bidden, zal God met hem of haar bezig blijven en Hij is machtig om zichzelf bekend te maken aan je partner.
• Ga niet proberen om je man of vrouw zelf te veranderen. Alle pogingen om je man of vrouw te bekeren, bijvoorbeeld door maar steeds opmerkingen en toespelingen te maken in die richting, werken meestal het tegenovergestelde uit. Laat het ook duidelijk zijn, dat God je partner nooit zal dwingen de Heer Jezus als Heiland aan te nemen. Ook al bidden we elke dag voor zijn of haar bekering. Vergeet ook niet, we willen vaak dat de ander veranderd, maar God gebruikt alles in ons leven om ons eerst te veranderen. Het is goed om voor de bekering van de ander te bidden, de tijd en vooral de manier waarop dat gebeurd is Gods zaak.
• Hier een veel gemaakte fout. Wek ook vooral nooit de indruk dat je gelovige kennissen (broeders en zusters) in de gemeente, méér voor je betekenen dan je ongelovige partner. Bijvoorbeeld, door hem of haar avond na avond alleen te laten, vanwege activiteiten in de kerk of gemeente, kan het effect zijn dat je partner zich juist gaat afzetten tegen het geloof. Hij of zij ziet in dat geval de kerk of gemeente als een vijand en soms wordt ook God op die manier gezien. Ook hierin moeten we met wijsheid te werk gaan. Vaak is het veel beter om af toe gewoon thuis te blijven, in plaats maar steeds weg te zijn voor de gemeente. De mensen in de kerk of gemeente zouden daarvoor begrip moeten kunnen opbrengen.
• Mensen die getrouwd zijn met een ongelovige partner, moeten hoe dan ook rekening houden met hun ongelovige partner. Luister vooral ook naar de mening van de ander en doe niet of dat inzicht waardeloos is, opdat hij of zij niet bekeerd is.
• Het zal noodzakelijk zijn om onderscheid te maken tussen dat wat de Bijbel als de wil van God openbaart en de regels die christenen zelf ingesteld hebben. Wellicht dat anderen van mening zijn dat je aan alle activiteiten van de gemeente moet meedoen, maar het zeer de vraag of dat echt is wat God wil.
  Laat je partner veel merken dat je erg veel van hem of haar houdt. Wees bijvoorbeeld bereid om makkelijk te vergeven, vraag God je te helpen. Bid de Heer om een vrolijk en opgewekt karakter, waardoor je partner aangetrokken wordt door hetgeen je uitstraalt.
• Maak over de opvoeding van de kinderen goede afspraken. Het is beslist een zegen als de ongelovige partner er in toestaat dat de kinderen mee naar de kerk mogen en dus geconfronteerd worden met het evangelie wat hij zo zo afwijst. Maar niet in alle gevallen is dat zo. Soms zal men toch een compromis moeten sluiten hierover, hoe moeilijk dat ook is. Het enige wat men dan kan doen is, voor de kinderen bidden, zodat ze later zelf de goede keuze zullen maken en het voorbeeld van de gelovige ouder zullen gaan volgen.

Henk Herbold is actief als evangelist. Bezoek hier zijn website.