2. Strafinrichtingen in België - Daarnaast ondersteunen we, samen met de Zeeuwse Stichting Pro Deo, samenkomsten en gevangenispastoraat in de Belgische strafinrichtingen van Merksplas, Wortel en Hoogstraten èn in het FPC van Gent. Muziekgroepjes van zangers en muzikanten leveren hun bijdrage aan de protestantste samenkomsten in de Belgische inrichtingen. Dit wordt bijzonder gewaardeerd door de mannen achter de muren! Ook ondersteunt Stichting Volharding een aantal protestantse aalmoezeniers die achter de muren pastorale zorg verlenen en samenkomsten organiseren.”
 
Kun je ter illustratie een getuigenis delen waaruit blijkt dat iemand het Evangelie heeft aanvaard?
“Onze veldwerkers brengen periodiek verslag uit van hun bezoeken aan de cellencomplexen," laat Matthijs weten. “Dit is een verslag van één van hen, Willem den Hertog uit Rotterdam: ‘Een arrestant, met zijn arm in het gips en net terug uit het ziekenhuis, was bereid om met mij te praten en een bak koffie te drinken. Toen hij in mijn kamertje kwam, zag hij de boeken en Bijbels liggen en zei: ‘Hier heb ik absoluut niets mee, ik geloof niet in God.’ ‘Weet je dan niets van God?’ vroeg ik hem. ‘O ja,’ zei hij, ‘ik ben christelijk opgevoed, maar het was thuis een bende. Ik heb afgerekend met het geloof.’ ‘Ben je ook gedoopt?’ vroeg ik. ‘Ja, ik ben wel gedoopt,’ gaf hij te kennen. ‘Nu komt God op Zijn belofte terug,’ gaf ik als antwoord. ‘Je bent gedoopt in de naam van de drie-enige God. Hij wil niet dat je naar de hel gaat, maar dat je gered wordt door Zijn Zoon Jezus.’ Hij brak en begon te huilen. Hij vertelde dat hem een gevangenisstraf wachtte van ongeveer vijf jaar. We spraken samen een uur, ik mocht hem vertellen over Jezus, onze Redder. We lazen de Bijbel, we baden en brachten al zijn zonden bij de voet van het kruis. Toen de arrestant terugging naar zijn cel, gaf ik hem een Bijbel en een boek. Toen ik hem een hand wilde geven, omhelsde hij me. ‘Bedankt!’ Op hoop van zegen!”

Niet iedereen zit op jullie boodschap te wachten. Op welk gebied ervaren jullie tegenstand/weerstand? Hoe gaan jullie daarmee om?
“Tijdens ons werk met gevangenen en arrestanten ervaren we soms bijna letterlijk dat de duivel rondgaat als een brullende leeuw. Regelmatig lopen we aan tegen muren van vijandigheid en onverschilligheid. We ervaren de onmacht van mensen om te breken met zondige patronen. Of we horen iets van de strijd die het kost om los te komen van een moeilijke jeugd of heftige thuissituatie. Arrestanten in de Nederlandse cellencomplexen brengen hun tijd – vaak enige dagen – zo goed als geïsoleerd door in hun cel en bevinden zich vaak in complexe omstandigheden. Meestal zijn ze terneergeslagen, wanhopig, verdrietig of boos. Juist in deze misère proberen we hen te bereiken door middel van het verspreiden van Bijbels en christelijke lectuur. Veldwerkers die met Bijbels en boeken langs de cellen gaan, ervaren regelmatig dat arrestanten dankbaar en blij zijn met de korte ontmoeting en de aangeboden lectuur. Vanuit de Belgische strafinrichtingen hebben we waardevolle contacten die soms al jarenlang bestaan.”

Matthijs voegt toe dat het werk van de stichting vooral op de achtergrond plaatsvindt. “Het betekent veel zaaien, terwijl de oogst voor ons vaak grotendeels onzichtbaar blijft. Onze mensen leggen flinke afstanden af om kleine groepjes achter de muren op te zoeken. Het betekent veel gesleep en gesjouw met Bijbels en boeken, in de verwachting dat God het op Zijn tijd en Zijn manier zal zegenen. En gelukkig mogen we daar regelmatig van zien en horen!

Begin jaren ’70 schreef J. J. Frinsel een schitterend boekje over het werk van Tot Heil des Volks onder de zogenaamde Damjeugd van de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw. In de inleiding schrijft hij dat het werk onder de jongeren vaak ploegen op rotsen lijkt en veel doorzettingsvermogen vraagt: ‘Alleen de successen vermelden zou de indruk wekken dat al het andere, en misschien valt het u hard tegen maar dat is het meeste, verloren tijd en moeite zou zijn geweest. Wij geloven dat àl wat gedaan wordt uit liefde tot Jezus, waarde heeft. Het Heil des Volks heeft geen toverformule gevonden en kan het niet beter dan anderen. De liefde van Christus dringt ons en dát is het geheim van dit werk. Daarom konden teleurstellingen worden verwerkt en levensgevaarlijke toestanden worden overwonnen. Het is geen werk van snelle successen, wie dat zoekt moet zich beslist niet op dit terrein begeven. Er zijn zeldzame uitzonderingen, maar regel is: geduld oefenen, niet ontmoedigd raken en liefde betrachten.’

We bidden dat deze omschrijving ook Stichting Volharding zal (blijven) kenmerken: geduld oefenen, niet ontmoedigd raken en liefde betrachten. Omdat de liefde van Christus ons dringt!”

Stichting Volharding blijft op zoek naar nieuwe mogelijkheden om arrestanten en gedetineerden te bereiken met Bijbels en christelijke boeken. Ze komen dan ook graag in contact met christenen die vanwege hun werk of vrijwilligersactiviteiten connecties hebben met cellencomplexen, gevangenissen, jeugdinrichtingen en/of rechtbanken.

Lees hier meer over het werk van Stichting Volharding.