Steeds vaker wordt bepleit dat we als christenen uitdrukkelijker moeten opkomen voor christelijke waarden die in onze samenleving bij het grof vuil zijn gezet. Hoe vaak zeggen medechristenen niet dat wij te bang zijn om onze nek uit te steken, dat we niet opkomen voor ons cultureel erfgoed. In plaats van onze mond te houden zouden we meer in de aanval moeten en de confrontatie zoeken in het publieke debat. Ik vind dit een gevaarlijke trend en ik zou een pleidooi willen doen voor een derde weg: niet wegduiken, niet aanvallen, maar Gods Koninkrijk prioriteit geven.