Een onbekende bestemming wordt een roeping
In 2019 besloot Mirjam impulsief om op citytrip te gaan. “Waarom Beiroet? Ik wist nauwelijks waar Libanon lag”, vertelt ze lachend. “Met alleen een reisgids in mijn rugzak stapte ik het vliegtuig in. Tijdens de vlucht voelde ik iets bijzonders. Ik was altijd bang geweest om te vliegen, maar dit keer dacht ik: daar ga ik, vrijheid tegemoet.”

In Beiroet raakte ze diep onder de indruk van de situatie in het land. “De verhalen van kinderen in weeshuizen raakten me enorm”, zegt ze. “Het was alsof ik een liefde voor dit volk kreeg die ik niet kon negeren.” Terug in Nederland bleef Libanon in haar gedachten, en toen de economische crisis uitbrak, wist ze dat ze meer moest doen. “Ik stond letterlijk bovenop de brokstukken van het hostel waar ik tijdens mijn eerste bezoek verbleef”, vertelt ze. “Dat beeld laat me nooit meer los.”

Licht in tijden van duisternis
Libanon wordt al jaren geteisterd door armoede, politieke chaos en trauma. Toch blijft Mirjam zich richten op het brengen van hoop. “Ik heb heel veel duisternis gezien, maar ook steeds weer hoe het licht doorbreekt”, zegt ze vastberaden. “Dat geeft me kracht om door te gaan.”

Naast haar werk in weeshuizen en andere hulpprojecten werkt Mirjam als counselor aan een universiteit in Beiroet. “De studenten waarmee ik werk, dragen zoveel pijn met zich mee”, vertelt ze. “Soms komen ze met verhalen die je hart breken, zoals een studente die zei: ‘Ik voel me alsof ik in een metalen box met water zit en steeds verder verdrink.’ Ik zei haar: ‘Ik wil niet dat je verdrinkt. Kan ik je hand even vasthouden?’ Het was een klein gebaar, maar het bracht haar even terug naar de oppervlakte.”

Mirjam ziet vaak tekenen van hoop, zelfs in de kleinste dingen. “Diezelfde studente vertelde later dat een duif op een dag door haar raam naar binnen vloog en in haar schoot landde”, vertelt ze. “Voor haar was dat een teken van hoop, en ik zag het als een manifestatie van Gods aanwezigheid.”

Een diepgewortelde drijfveer
Mirjams werk wordt gedreven door de lessen van haar opa, een voormalig marinier. “Hij zei altijd: ‘Wees trouw aan God en doe het goede’”, vertelt ze. “Dat klinkt simpel, maar het is niet altijd gemakkelijk.”

Met die woorden in haar hart richtte Mirjam haar eigen stichting op om concreet hulp te bieden in Libanon. “We hebben inmiddels meer dan duizend mensen kunnen helpen met voedsel, medicijnen en andere basisbehoeften”, zegt ze trots. “Het zijn kleinschalige projecten, maar we kennen de mensen persoonlijk. Dat maakt het zo waardevol.”

De liefde die alles overstijgt
Voor Mirjam is haar werk meer dan een baan; het is haar roeping. “Jezus is alles voor mij”, zegt ze. “Hij liet ons niet verzuipen en kwam naast ons staan. Dat drijft mij om hetzelfde te doen, zelfs als het moeilijk is.” Ze weet dat haar werk offers vraagt. “Het is niet makkelijk”, geeft ze toe. “Maar de liefde van God is mij alles waard. Het licht moet doorgaan, voor Libanon en de mensen die daar leven.”

Met haar trouwe hond Olen – haar metgezel en stille kracht – keert Mirjam telkens weer terug naar Libanon. “Olen brengt luchtigheid in een wereld vol verdriet”, vertelt ze glimlachend. “Zijn vreugde herinnert me eraan dat er altijd reden is om door te gaan.” Voor Mirjam is het duidelijk: hoe groot de duisternis ook lijkt, het licht zal altijd winnen. “Iedere dag is een nieuwe kans om hoop te brengen. Dat is wat mij drijft, en dat zal ik blijven doen, wat er ook gebeurt.”

Benieuwd naar het volledige gesprek met Mirjam? Bekijk hieronder het interview terug.