'God spreekt ons aan op onze verantwoordelijkheid!', maakt ds. W. J. van den Brink duidelijk. 'Zou dat ook niet de context zijn, waarin de woorden van Johannes 12:40 staan? In de voorafgaande verzen lezen we namelijk dat Jezus als het Licht wandelt in het midden van Zijn joodse hoorders. “Terwijl gij het Licht hebt, gelooft in het Licht, opdat gij kinderen van het Licht mag zijn.” Dat is het gebod dat Jezus deze joden en ons meegeeft.

En wat staat er dan? Dat zij niet in Hem geloven, ondanks de vele tekenen die Hij in hun midden heeft gedaan. Eerst komt God met Zijn prediking tot ons. Als de prediking van Christus blijvend en welbewust afgewezen wordt, dán geeft Johannes een uitleg en verklaring mee waar dat ongeloof vandaan komt. Er is sprake van een verhard hart. Dat verharde hart werkt de HEERE -mag ik het zo zeggen?- als reactie op het ongeloof dat Hij ziet en aantreft.

In Johannes 12:47 zegt Jezus inderdaad dat Hij niet gekomen is om de wereld te veroordelen, maar om de wereld zalig te maken. Een vergelijkbare tekst staat in Johannes 3:17: “Want God heeft Zijn Zoon niet gezonden in de wereld, opdat Hij de wereld veroordelen zou, maar opdat de wereld door Hem zou behouden worden.” Opvallend is dat meteen hierna Johannes 3:18 staat, waarin vermeld wordt dat degene die niet gelooft, al veroordeeld is. Waarom? Omdat hij niet heeft geloofd in de Naam van de eniggeboren Zoon van God. Het oordeel volgt dus op het ongeloof!

Als een goede dokter hoort van een patiënt die genezen had kunnen worden door naar deze dokter toe te komen en toch niet gekomen is, zal dit het hart raken van zo’n dokter. Zou Jezus niet op dezelfde manier wenen over alle zondaren die niet tot Hem komen?'