Want wat zien we hier? Een land vol crises die al jaren liggen te sudderen en waarin niemand echt wil of kan ingrijpen. De toeslagenaffaire? Nog steeds duizenden gezinnen die kapot zijn gemaakt door dezelfde overheid die nu doet alsof er niets aan de
Geachte leden van het bestuur van PerspectieF, In jullie motivatie staat met name de zin over haar 'zorgvuldige inzet voor de rechtsstaat en haar aandacht voor sociale samenhang in de samenleving' mij tegen. Juist als burgemeester heeft Halsema herha
MaakbaarheidTranshumanisme belooft een toekomst waarin ziekte, lijden en zelfs de dood overwonnen kunnen worden. Het idee dat we onszelf kunnen verbeteren, sterker, slimmer en gezonder kunnen maken, lijkt aantrekkelijk. Maar deze belofte rust op een
Nieuws, nieuws, nieuws. Alsof we het als ontbijt oppeuzelen, als lunch herkauwen en als toetje in TikTok-formaat serveren. En als je denkt dat je nog even kon bijkomen van de zoveelste 'cruciale wending' in de Oekraïne-crisis, staat de volgende brand
Ik groeide op in een tijd waarin de Koude Oorlog het wereldtoneel beheerste. De Sovjet-Unie was de boeman, de nucleaire dreiging was permanent en de angst voor een allesvernietigende oorlog was tastbaar. En toch, kijkend naar de geschiedenis, zien we
We slijpen theologische messen over een onderwerp waar de Schrift eigenlijk vrij helder over is. Neem bijvoorbeeld homoseksualiteit. Hartstikke belangrijk. Transgenders, nog belangrijker. Trump, eredivisie punt van gesprek! En alsof het een wedstrijd
Vanaf de zijlijn bekijk ik de discussies die in alle heftigheid worden gevoerd op het christelijk erf. Vanaf de zijlijn omdat ik vooral een leven in de stilte en in gebed leid en niet zo actief deelneem aan het maatschappelijk gebeuren. Ik zie mening
Al geruime tijd volg ik alle discussies in de christelijke media. Wat me vooral opvalt is dat we mensen steeds meer indelen in gender gerelateerde afkortingen. De afkortingenlijst is ondertussen zo lang geworden dat we misschien beter het hele alfabe
Laten we eerlijk zijn: het is niet alleen maar onschuldig taalgebruik. Achter de verschuiving van 'blij voor de ander' naar 'trots op jezelf' schuilt een diepere, spirituele verschuiving. De mens als maat van alle dingen. Zelfverwezenlijking als hoog
Willen we, als volgelingen van de Here Jezus, überhaupt wel terug keren naar “het oude normaal”? Was dat eigenlijk wel zo normaal? Ik denk dat als we onze levensstijl niet radicaal omgooien het een kwestie van tijd is tot er een volgende maatschappel
