Verhagen merkt op dat Ouweneel in het slot van zijn drieluik ‘de grenzeloze eerbied van zijn ‘discipelen’’ aan de kaak stelt. De theoloog schrijft dat de ‘discipelen’ op hun knieën gingen op het moment dat T. B. Joshua de kamer binnenkwam als de ‘profeet’. “Ouweneel probeert een bepaalde mate van begrip op te brengen door te zeggen ‘dat er een stukje Afrikaanse cultuur in gezeten heeft’. Maar in het Bijbelboek Openbaring lezen we dat de apostel Johannes knielt en buigt voor een engel van de Heer. De engel wijst hem terecht, omdat hij slechts een mededienstknecht is. Het feit dat T. B. Joshua liet gebeuren dat mensen voor hem neerknielden, zou een rode vlag moeten zijn geweest: dit is niet in overeenstemming met de Heilige Geest. En dat kunnen we niet relativeren met een verwijzing naar de Afrikaanse cultuur.”

Als Ouweneel in het slot van zijn drieluik een bovennatuurlijke ervaring omschrijft, waarbij een kritische man drie meter verder werd neergeworpen, schrijft Ouweneel: ‘Hoe kun je nu zeggen dat hier puur menselijke kracht in het spel was? Welke illusionist kan een man op zichtbare wijze opnemen en drie meter ver weg gooien, zonder beschadiging? En hoe kun je zeggen dat het hier om satanische kracht ging, terwijl het uitdrukkelijk in de naam van Jezus gebeurde? In zulke gevallen zeg ik liever dat ik zulke dingen niet goed begrijp dan ze onmiddellijk in te delen bij de afdeling puur menselijke of puur satanische verschijnselen.’