De negentiende eeuw was het tijdperk waarin de nationale trots bloeide en geurde. Aan helden en heldendaden geen gebrek. Nationalistische gevoelens werkten als gist in onze schoenen. Dat ging zo nog even door in de twintigste eeuw. Inmiddels beleven we een volledige omslag. Het is de tijd van nationale schaamte, van zelfkritiek, van doorgeslagen deemoed en van het ‘weg-met-ons’ gevoel. ’s Lands historie bevat weinig meer dan dozijnen vol zwarte bladzijden. We putten ons uit in het betuigen van excuses over kolonialisme, slavernij en onderdrukking van vrouwen en minderheidsgroepen. Voor enige nuance schijnt de tijd (nog) niet rijp.