Wel of niet een hoed dragen tijdens een kerkdienst op zondag? Deze vraag houdt ook vandaag de dag nog altijd veel christenen bezig. Sara-Maria Smit gaat nog een stapje verder en kiest er ook in het dagelijks leven voor om haar hoofd te bedekken. Ze s
“Juist in deze tijd is de betekenis van hoofdbedekking heel belangrijk”, vertelt Sara-Maria Smit. De student was eerder openhartig over haar keuze om als christen in het dagelijks leven haar hoofd te bedekken. Ze schreef samen met dr. M. Klaassen het
Vorig jaar kwam het boekje ‘De hoed en de rand’ uit dat ik samen met Dr. Klaassen schreef over 1 Korinthe 11. Dat stukje heeft natuurlijk alles te maken met de plaats en rol van de vrouw in de Bijbel. Ik sprak laatst een kritische lezer die het boekj
Mag ik dit wel doen? Ik vraag het me echt wel eens af. Sinds het schrijven van mijn vorige column komt de vraag steeds terug in mijn gedachten. Voordat ik de column opstuurde naar Cvandaag liet ik het lezen door een broeder en hij stelde mij deze vra
“Ik erger me eigenlijk aan het boekje dat je schreef” - De opmerking kwam voor mij niet uit de lucht vallen. Of misschien juist wel, want ik voel deze opmerking zo vaak hangen in de lucht. Meestal spreken mensen het niet uit, maar toch denk ik het te
“Je hoeft geen u te zeggen, hoor”, “Zeg maar jij, anders voel ik me zo oud…” - dat zijn zinnetjes die ik heel vaak hoor, want ik ben netjes opgevoed. Soms vind ik het best lastig. Bij de ene tante zeg ik u, bij de andere tante… Nou, als ik geen u mag
Mijn overgrootopa zei altijd: “Die ouwe Klaas hoef ik niet, maar zijn spullen zijn wel lekker”. Ik weet nog dat ik als vierjarige op schoot zat bij mijn opa en dat hij me uitdaagde: “als je op school bij die Klaas op schoot zit, moet je even aan zijn
Afgelopen maand stonden wij als familie aan het graf. Het lichaam van mijn tante zakte langzaam naar beneden en daarmee ook de tranen over onze wangen. God weet hoe veel. Mijn oom en nichtjes en neefje stonden voor het graf en ik moest denken aan de
Op Oudjaarsavond komen we na de kerkdienst bij elkaar. Het hoeft niet meer donker te worden, want dat is het altijd al sneller dan je denkt. We kletsen wat. Eten wat. Eerst koffie en dan wat fris. Goede vrienden en familie om je heen, net als de afge
Hier ben ik dan. Voor mijn gevoel ben ik niets verder. Toch moet ik dit schrijven, want mensen vragen hoe het gaat. Is het gelukt? Hoe is het met het afstuderen? De afgelopen vakantie heb ik deze vragen langzaam en stil voor mezelf beantwoord, maar n
Dit is een vraag die we ons allemaal wel eens kunnen stellen: wat heeft bidden voor zin als Gods wil toch altijd gebeurt, ongeacht mijn gebed? Toch krijg ik dit gevoel vooral als ik bid om verlossing voor Israël. Ik weet dat het gevoel niet opbouwend
Is bij jou het glas eerder halfvol of halfleeg? Je antwoord op deze vraag zou laten zien of je een pessimistisch of optimistisch persoon bent. Halfvol en halfleeg is hetzelfde, maar de perceptie van het glas is anders. De woorden hebben een andere la
‘Zo de Heere wil en wij leven’, ‘Deo Volente’ of gewoonweg ‘D.V.’ Alle drie uitspraken gebaseerd op Jakobus 4 vers 15. We spreken of schrijven ze vaak uit bij onze afspraken en plannen. Of niet natuurlijk (misschien een refo dingetje); dat zou jammer
Afgelopen zomer werd mijn Instagramaccount gehackt. Zodra de hacker onder mijn naam berichtjes over bitcoin winst begon te posten, kon ik de berichtjes op mijn telefoon niet meer bijhouden, dus ik maakte een berichtje dat ik kopieerde en plakte naar
Ik wist als jong meisje al dat ik niet eerst ‘een eigen leven’ wilde voordat ik zou trouwen, of dat ik niet ‘eerst nog even wilde reizen’ voordat ik moeder zou worden (zoals ik dat om me heen vaak genoeg van anderen hoorde). Mijn moeder trouwde op ha
De herfst is alweer bijna voorbij. Nu liggen de laatste blaadjes op de grond. Ik ga ze missen en juist daarom probeer ik ervan te genieten. Als ik buiten loop, probeer ik altijd bewust om me heen te kijken en Gods schepping in me op te nemen. Op zich
Ik moet een beetje lachen om haar dikke krokodillentranen wanneer ze me aankijkt met een pruillip. Ze staat voor mijn schoot met haar ‘Knuf’ in haar handen, in twee delen, en ik zie de aarzeling in haar ogen. Ze wil Knuf niet weggeven, maar ze wilt o
Het is weer december, het is weer advent en straks is het weer kerst en dan weer nieuwjaar. Het gaat gewoon allemaal door. Wat moet ik nu schrijven? Het voelt allemaal zo standaard, als een sleur. Misschien zelfs een beetje vermoeiend, al die lichtje
