Beste voor je kind
“Sommige kinderen krijgen verhoudingsgewijs veel aandacht omdat ze moeilijk zijn. Het gevaar is dan dat andere kinderen er tussendoor glippen. Belangrijk is in ieder geval dat je het beste zoekt voor je kind. Dat is de definitie van aandacht. En je mag best fouten maken hoor, als je het maar goed bedoelt. Als het om het kind gaat, zijn fouten niet zo erg.” Al moet daar wel bij op worden gemerkt dat in deze tijd veel kinderen steeds minder aandacht krijgen van ouders. Vaak trekken ouders te weinig intensief op met hun kinderen, door met ze iets leuks te gaan doen ze even de volle aandacht te geven. 

In de cultuur van vandaag de dag is het steeds normaler om kinderen 'vrij' op te voeden. Dat wil zeggen: kinderen mogen steeds meer en vaker zelf dingen bepalen, en er wordt steeds minder vanuit 'regels' opgevoed. Brouwer-Otterspeer heeft daar haar vraagtekens bij. “Een onderdeel van aandacht zijn namelijk regels. Het hoort erbij, mits je het doet uit aandacht voor het kind. Een kind kan de keuzes namelijk nog niet aan. Pas vanaf je achttiende jaar kun je goed kiezen. De fase daarvoor is een proces. In de puberteit versnelt het maken van keuzes. Je wilt in de puberteit graag experimenteren en kiezen. Regels zijn belangrijk. Zolang het maar geen wetticisme wordt.”

“De meeste kinderen moeten keuzes maken die ze nog niet aan kunnen. Dat maakt hen angstig. Veel mensen realiseren zich dat niet. Ik hoorde laatst een moeder tegen haar kleine kind zeggen: ‘Jantje, je hebt een vrije dag. Wil je naar de speeltuin, de dierentuin, de Euromast of naar het strand?’ Dat is véél te veel keus voor zo’n kind. Je kunt hoogstens twee dingen voorstellen. Kinderen hebben nog helemaal niet genoeg coördinatievermogen in hun hersenen. Aan de andere kant is teveel aan regels ook niet goed. Het maakt kinderen benauwd. Een kind moet keuzes kunnen maken en bij teveel regels kan dat niet. Het werkt dan juist averechts”

Positief
Volgens mevrouw Brouwer moet je regels vooral positief brengen. “Als een kind zit te boeren aan tafel, kun je zeggen: ‘Viezerik, wat doe je raar!’, maar je kunt ook zeggen: ‘Ga maar naar de gang. Ga er maar over nadenken.’ Een kind vernederen is sowieso niet goed. Je kunt beter vertellen wat er niet goed ging en hoe een kind het voortaan beter kan doen. Uiteindelijk ben ik wel voor straf geven. Maar ook daarbij geldt dat het uit liefde moet gedaan worden. Daarom zegt de Bijbel ook dat God mensen tuchtigt omdat Hij hen liefheeft. “Juist die liefde is de reden dat Hij hen straft en tot de orde roept.” 

“Je bent als ouder een voorbeeldfiguur voor de kinderen. Het is mooi om een  voorbeeld te zijn in liefde en te laten zien dat je zelf fouten maakt. Als je als moeder lief bent voor de buurvrouw of eens wat weg geeft aan een ander, zal een kind dat gedrag overnemen. Daarin kun je erg belangrijk zijn.” Maar voorop staat toch wel dat je als ouder realiseert dat je je kind van God hebt gekregen. En de verantwoordelijkheid om het lief te hebben en op te voeden. "Ga er ook zo mee om." 

Bekijk hier het boek.