Waar veel van zijn collega’s van andere organisaties al weken wachten tot ze Myanmar binnen mogen, kon Kees Jan Hooglander het Zuidoost-Aziatische land twee dagen na de aardbeving zo in. “Eigenlijk was ik in Cambodja voor een conferentie en zou ik in Myanmar nog een noodhulptraining geven. Regelmatig heeft het ZOA-team er last van cyclonen: het was goed er een training ‘voorbereiding op een ramp’ te doen. Daarom vroeg ik een visum aan. Dat is heel bijzonder gebleken: ik was een van de weinigen die Myanmar in kon.”