“Mijn weg naar het predikantschap is een lange weg geweest”, begint Van Lingen. “Ik hoor bij wat ‘de late roepingen’ genoemd worden, maar eigenlijk was daar in mijn geval geen sprake van. Ik zou eerder zeggen dat ik laat antwoord gaf op de roeping van de Heere. Als tiener was ik al betrokken op het evangelie, maar ik geloofde niet dat ik dominee kon worden. Ik vond mezelf daar niet begaafd of intellectueel genoeg voor. Ook was ik behoorlijk schuchter. In mijn eigen visie was ik niet in de wieg gelegd voor het ambt van predikant.”