'Elke dag (als ze in het ziekenhuis was) kwam de IC-anesthesiste bij mij Psalm 118 lezen', schrijft Verschuure. 'Leest u hem maar eens thuis (met de kinderen). Gisteren zei ze nog tegen mij: U bent dicht bij de dood geweest en wonderlijk bewaard. Er is veel in deze psalm op u van toepassing. Zo beleef ik het ook. Heb het als heel bijzonder ervaren dat deze IC-anesthesiste (die zelf met Gods woord weinig tot niets heeft) elke dag langskomt en dit zo voor mij doet. De Heere is ook in dat opzicht wonderlijk van raad en groot van daad. Ik mocht met deze mevrouw ook goede gesprekken over de Heere, Zijn dienst en Woord hebben.'

'Ik ga nu wel steeds meer beseffen hoe ernstig ziek ik geweest ben, en dat ik nog heel zwak ben. En juist nu er zoveel tijd is om te denken, komen er veel dingen uit je leven terug. Wat kan je dan moeten voelen hier in de eenzaamheid dat met alles wat er in je persoonlijke leven van de Heere ontvangen mocht worden en je ambtelijk mocht preken, dat de schuld weer zo drukken kan. De woorden uit Genesis 32:24 dat Jakob alleen overbleef moet ik zo gevoelen.'

Verschuure ziet er naar uit om zijn werk als predikant weer op te pakken en 'weer opnieuw op zondag achter u allen aan te dringen gelijk het een herder betaamt. De Heere heeft dat beloofd. Soms wordt dat weer bestreden. Ik moet ook leren wachten omdat ik nog heel zwak ben. Maar zie toch zo uit om weer onder u te mogen dienen voor jong en oud en ook in andere (week)diensten om de ene Naam ter zaligheid te preken en dat voor een doodschuldig volk.'

'Nooit eerder heb ik zo beseft hoe dicht de dood nabij kan zijn. Daarom dring ik nu temeer aan om de Heere te zoeken. Juist nog je gezond bent. Als je vlak voor de dood ligt, voel je dat het eigenlijk te laat is. Dan kun je niet meer denken en bidden. (...) Buig toch je jonge knieën om je Schepper en Rechter nog om genade te smeken', roept hij zijn kerkelijke gemeente op.

Ds. A. Verschuure verblijft nog in het ziekenhuis en krijgt zuurstof toegediend. Hoewel verzwakt, voelt hij zich wel wat beter.