In totaal namen ruim 140 predikanten uit de behoudende stroming van de PKN deel aan een onderzoek, waarin zij stellingen voorgelegd kregen over actuele thema’s binnen de kerk. Eén van de stellingen luidde: ‘De opstelling van de PKN inzake de seksuele ethiek is voor mij een reden om een overstap naar een andere reformatorische kerk in overweging te nemen.’ De reacties laten een opvallend patroon zien: bijna 80 procent van de predikanten gaf aan het daarmee (volledig of enigszins) oneens te zijn.

Emeritus-hoogleraar Jan Hoek reageert op de uitkomsten met nuance en realiteitszin. Volgens hem laat het resultaat zien dat veel predikanten de ontwikkelingen kritisch volgen, maar zich tegelijkertijd niet belemmerd voelen in hun eigen prediking. “De overgrote meerderheid zegt: ‘Geen denken aan.’ Zij erkennen dat ze het wellicht niet eens zijn met de lijn van het landelijke kerkbestuur, maar ervaren niet dat hun vrijheid om het evangelie te verkondigen in gevaar komt.”

De PKN-predikant benadrukt dat het theologisch centrum van de kerk voor hem ligt in de klassieke belijdenisgeschriften. “Als het gaat om de kern van de verkondiging, dan denk ik aan de Twaalf Artikelen en aan de pastorale geloofsbelijdenis. Daar heeft de kerk zich door de eeuwen heen in herkend.” Vanuit die kern kunnen volgens Hoek wel ethische implicaties worden getrokken, maar het is belangrijk die twee niet direct gelijk te stellen. “De ethiek volgt daaruit, maar vormt niet de kern zelf.”

Hoek ervaart binnen de PKN de ruimte om ten volle het evangelie te verkondigen. Hij wijst op de Reformatie en Maarten Luther. “Luther werd buitengesloten omdat hij het evangelie niet meer mocht prediken. Dat is vandaag gelukkig niet aan de orde. We mogen nog steeds het hart van het geloof belijden in de volkskerk - en dat is essentieel.”

Beluister de volledige podcast: