Het ‘Sjema’ is een heel bijzonder gebed. Het is een belijdenis die je elke dag opzegt. Hij staat in het kokertje aan de deurpost. Het ‘Sjema’ heeft te maken met je hoofd, je hart en je handen. Het heeft het karakter van willen luisteren en dagelijks willen doen.

Het ‘Sjema’ is het allereerste gebed dat aan een Joods kind wordt geleerd. Het is tevens het allerlaatste gebed van een Jood op zijn sterfbed.

Voormalig opperrabbijn Yisrael Meir Lau heeft herhaaldelijk het verhaal verteld over de Joodse kinderen die tijdens de Holocaust in christelijke weeshuizen werden verborgen. Dat waren er heel veel.

Toen ze na de oorlog op zoek gingen naar deze Joodse kinderen, was het vaak moeilijk om ze te vinden tussen de andere kinderen. Maar Rabbi Lau zei dat het voldoende was om het ‘Sjema Israel’ hardop te zeggen. De Joodse kinderen zouden instinctief antwoorden met ‘Adonai Eloheinu, Adonai Echad’.

Er wordt ook verteld dat vrome Joodse mensen in de Tweede Wereldoorlog de gaskamers in liepen met het ‘Sjema’ op hun lippen.

Dat was veel meer dan bidden om hulp. Het was een belijdenis door alle ellende heen: ‘U bent HEER. U bent de Schepper van hemel en aarde. De Koning der Koningen en Heer der Heren.’

‘Hoor Israël, de HERE, onze God, de HERE, is de enige.’

Heeft het ‘Sjema’ enige betekenis voor ons als christenen? Het antwoord komt rechtstreeks van Jezus. Op de vraag om het belangrijkste gebod van de Bijbel te identificeren, antwoordde Jezus: ‘Het eerste van alle geboden is: “Hoor, o Israël, de Heer, onze God, de Heer is één. En u zult de Heer, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel, met heel uw verstand en met heel uw kracht.” Dit is het eerste gebod’ (Marcus 12:29-30).

‘Hoor Israël, de HERE, onze God, de HERE, is de enige.’
Een christen kan daar ‘amen’ op zeggen.

Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.