‘Gefeliciteerd met de koning!’

‘Hoe voelen we ons vandaag?’ vraagt Agnieta, een vriendin, terwijl we op de Erasmusbrug lopen. We worden ingehaald door fietsers, uitgedost met oranje kleding, sjerpen en hoeden. ‘Vrolijk!’ antwoord ik.

‘Gefeliciteerd, hè!’ begroeten we onze tegenliggers, benieuwd naar hun reactie. Meestal breekt minstens een lach door. Eén keer is de ander ons voor met een ‘Gefeliciteerd met Willem!’

In de Afrikaanderwijk zindert het helemaal van vrolijkheid. Sensatie. Nieuwsgierigheid. We staan met z’n allen achter de hekken met hetzelfde doel: een glimp opvangen van de koninklijke familie. Iedereen lacht en praat met elkaar. Over de jurk van Máxima. Over wat je op dat moment ziet. We laten onze foto’s aan elkaar zien. Joelen als Willem-Alexander in onze richting zwaait. ‘Willy!’ roepen enkelen. Buurtbewoners hangen uit de ramen en trekken Máxima’s aandacht met vlaggetjes en het roepen van haar naam. Ze zwaait en kijkt opnieuw onze kant op. We juichen. Zwaaien met een hand. Met onze andere hand maken we op hetzelfde moment een foto. Wat een saamhorigheid!

Totdat er een vrouw aan allerlei jasjes trekt en zich naar voren wil wurmen. ‘Ik heb 4 miljoen euro voor de koning! Deze dag kost Rotterdam 4 miljoen! Dat hadden ze beter aan de armen kunnen geven.’

Waar heb ik zoiets eerder gehoord? Ik moet denken aan die vrouw die een albasten flesje olie over Jezus’ voeten goot. ‘Verspilling!’ reageerden zijn leerlingen. Jezus gaf een schurend antwoord over armen die altijd met hen zouden zijn.

Niemand van ons geeft deze vrouw ruimte. Pleurt op, hoor je denken. Ze druipt af. Ook dit moment schuurt.

Nadat Willem-Alexander en Máxima op de watertaxi zijn gestapt, blijven we rondhangen in de Afrikaanderbuurt. ‘Voor mij is de dag al geslaagd’, zegt Agnieta. ‘Voor mij ook. Ik vind het echt veel leuker dan ik had gedacht. Echt. Veel leuker!’

Eigenlijk ben ik verbaasd over mezelf. Zo koningsgezind ben ik nou ook weer niet. Het is voornamelijk de sfeer die iets met me doet. De praatjes met de mensen om me heen. Over een familie die ons allemaal intrigeert.

Terwijl ik stond te zwaaien, dacht ik aan de komst van koning Jezus. We weten niet wanneer Hij komt, maar wel dát Hij komt! Zouden anderen dat ook hebben of is het beroepsdeformatie om in mogelijke vergelijkingen te denken die ik kan gebruiken in een preek? Tijdens mijn zwaaien reflecteerde ik op mijn enthousiasme om met anderen over de koning te praten. Over mijn ongemak bij het horen van dalende populariteitscijfers. Over Jezus, die me - in tegenstelling tot Willem-Alexander - door en door kent. De ontmoeting met Hem zal nog indrukwekkender zijn dan ik ooit kan bedenken. Echt. Veel indrukwekkender! Ja toch, niet dan?

PS: Hoe gebruik je illustraties in je preek? En op welk moment? Ervaar het tijdens de training Een preek die staat als een huis!

Paulien Vervoorn is spreker, trainer en auteur en eigenaar van Geloofwaardig Spreken. Deze blog van Paulien Vervoorn verscheen op 3 mei als column in het Nederlands Dagblad en haar website.

Deel dit artikel op: