God hoort jouw gebed dwars door al je persoonlijke stormen heen

Helderheid van geest hebben. Heb jij dat ook wel eens dat bepaalde zaken je ineens gaan dagen en het je ineens heel duidelijk wordt? Ja, zo duidelijk zelfs dat je een compleet overzicht krijgt van alle gebeurtenissen? Dit is vaak een euforisch moment waarop je eigenlijk maar één kreet kunt uitbrengen, meestal in de vorm van “YES, DANK U HEER”. Geweldig. Ik mag mij gelukkig prijzen dat mij dit soort momentjes niet onthouden worden. O man, God is zo goed.

Onlangs schreef en sprak ik al eens over Marcus 2. Voor mij een zeer inspirerend hoofdstuk waar ik veel geestelijke voeding uit mag halen. Ter voorbereiding op een oefenavond van het koor, waar ik samen met mijn vrouw lid van ben, las ik dit hoofdstuk nogmaals. Toen ik het opnieuw las viel mijn oog op een detail waar ik altijd overheen heb gelezen. Misschien is het goed om het hoofdstuk er even bij te pakken. Marcus 2:4; 'Maar door de drukte konden ze hem niet bij Jezus brengen. Daarom maakten ze een gat in het dak, precies boven Jezus. Ze lieten hun zieke vriend op zijn draagbed naar beneden zakken'.

In dit gedeelte zien we dat vier vrienden hun zieke vriend bij de Heere Jezus brengen. Persoonlijk vind ik  dat alleen al prachtig om te zien. Blijkbaar zijn deze vier vrienden zo begaan met hun zieke vriend dat ze er alles aan willen doen om hun vriend bij de Heere Jezus te brengen. Waarom? Omdat ze weten dat alleen de Heere Jezus hun vriend kan helpen. Daarbij staat niets hen nog in de weg.

Marcus doet verslag van een mooie en indrukwekkende situatie. Onwillekeurig worden we misschien wel aangemoedigd om hetzelfde te doen. Niet letterlijk, maar misschien is die opdracht wel meer aanwezig dan we zouden denken. Als ik verder inzoom op de tekst valt mij eigenlijk als eerste op dat deze mannen hun vriend door het dak laten zakken. De daken van vroeger waren opgebouwd uit een aantal lagen. Een balk laag met daarover heen een soort riet en daar overheen aangestampte aarde. Soms legden ze daaroverheen nog weer tegels. Je kunt je misschien wel voorstellen dat er bij het maken van een gat in het dak er best wat stof en rommel naar beneden is gevallen. In het hoofdstuk wordt daar verder niet over gesproken, maar het gebeurde wel degelijk.

Toen ik daarover nadacht, bedacht ik mij dat dit best wel een mooi beeld is van hoe wij mogen bidden. Hoe die vier vrienden het dak openbreken is misschien wel vergelijkbaar met de momenten die wij benutten om te gaan bidden. Soms voelt dat ook als het openbreken van je dag om je even los te weken uit je dagelijkse sleur. Dat valt niet altijd mee, ons leven zit vaak dusdanig in elkaar dat we onszelf vaak geen tijd gunnen om even te gaan bidden. Nog even dit, nog even dat. Nog even deze serie kijken, nog even op sociale media en weg is de tijd. Voor je het weet lig je s ’avonds op bed en zijn alle momenten waarop je had willen bidden voorbij. Nu lig je op bed nog even te scrollen op je telefoon. Je valt als een blok in slaap na een schietgebedje met de belofte om het morgen anders te doen. Je raad het misschien al: de volgende dag was weer geen tijd om te bidden en verliep de dag hetzelfde als die dag ervoor. Ik geloof dat je hier zelf heel bewust een keuze in kunt of moet maken.

Je hebt dan toch het moment gevonden om te gaan bidden. Je gaat er even rustig voor zitten, maar telkens word je afgeleid door allerlei gedachtes en gevoelens. Dit is heel mooi te vergelijken met het puin dat vrijkwam bij het openbreken van het dak. Marcus gaat niet verder in op het puin dat vrijkomt en naar beneden valt. Door dat dak heen en door alles wat ons nog bezig houdt, mogen ook wij onze zieke vriend, vriendin, broer of zus in gebed bij de Heere Jezus brengen. Ook mag je persoonlijk bij Hem aankloppen als je er helemaal doorheen zit of wanneer je Hem gewoon wil bedanken voor al het goeds dat Hij je schenkt.

Wanneer jij de keuze hebt gemaakt om met Hem verder te gaan, wanneer Jezus de belangrijkste persoon in je leven is geworden, wil je niet anders meer dan praten met Hem. Hij hoort jouw gebed dwars door al je persoonlijke stormen heen. Soms lijkt het alsof de Hemel is gesloten, maar God laat geen bidders staan.

Dit artikel van Hilbért Steen Redeker verscheen eerder op zijn eigen website.
Klik hier om de blog Richteren Zes te bezoeken.

Deel dit artikel op: