Mijn bucketlist leg ik in gebed regelmatig aan God voor

Ik heb Jabes in de afgelopen weken beter leren kennen. Om de mensen nieuwsgierig te maken ben ik begonnen met heet voorbeeld van een bucketlist. Ik zal nooit vergeten wanneer dat begrip een rol is gaan spelen in ons gezin.

De specialist had verteld dat Ees, mijn vrouw lijdt aan dementie. Dat de komende jaren zwaar zouden worden. En toen vroeg hij aan Ees of ze een bucketlist had. Ees begreep niet wat hij bedoelde. Zelf gebruikte ik dat woord tot dan toe ook niet dagelijks. Maar wat ik er nu wel van weet is, dat het een lijst is van dingen die mensen samenstelllen die zij nog graag voor hun dood heel bewust willen meemaken en doen.

Als je dat zo ziet, heb ik ook een bucketlist.
Maar bij mij zijn het niet allereerst de dingen die ik (!) nog graag wil doen. Maar dingen die juist buiten mijn bereik liggen, waar ik niet de beschikking over heb, maar waarvan ik hoop en bid dat het mag gebeuren in de laatste fase van ons leven.

Mijn bucketlist is daarom meer een gebedslijst.
Ik leg die gebeden regelmatig aan God voor.

Onlangs heb ik tijdens de preek aan de gemeente gevraagd of ze in gedachten zo’n lijst wilden maken. Toen heb ik gevraagd of ze er voor zouden kunnen bidden of zelfs al in deze dienst wilden laten bidden.

Hoe kwam ik op die gedachte?

Omdat ik steeds meer het gebed van Jabes (kort gezegd: een gebed om meer lang en minder verdriet) ook ben gaan zien als zo’n bucketlist. Ook als een lijst van zaken waar hij zelf niet de beschikking over had. Ik had namelijk bij de voorbereiding op de preek ontdekt dat je in hoofdstuk 4 niet alleen een lange lijst van namen vindt, maar ook van wat er door die familie werd gedaan. En wat deden zij? Zij veroverden land en bezetten dorpen. Het beloofde land viel ook na de ballingschap hen niet zomaar in de schoot.

Van Jabes wordt dus verteld dat hij er niet voor vocht maar om bad: geef mij meer land.
En dat was niet omdat hij bad als een boer die er graag land bij wil hebben. Of een zakenman die dit jaar eindelijk weer eens winst wil maken. Op zich geen verkeerde zaken. Je kunt er geld voor lenen of hard voor gaan werken. Maar bij Jabes was het anders.

Achter die naam Jabes (betekenis: verdrietbrenger) gaat een geheim schuil. Jabes was zijn naam omdat zijn moeder hem met grote pijn gebaard had. Maar helaas was het daarna nooit gelukt om van dat imago af te komen. Hij was Jabes en bleef Jabes. Zo stond hij bekend.

Maar wat deed Jabes? Hij legde dus zijn wensen (bucketlist) aan God voor: meer land. Het was Jabes tot dan toe niet gelukt dat te verkrijgen. Maar, zo kan het denken van Jabes geweest zijn: God had toch ook beloofd.
Het land Kanaän was voor hem. Voor Jabes en voor Gods volk.

Minder verdriet: God had toch gezegd dat Hij een heelmeester is.
Niet alleen voor de periode in de woestijn. Maar ook in het beloofde land voor een man
als hij wiens leven hem de naam Jabes (de man van verdriet) had opgeleverd.

Ik weet niet of Jabes ooit van die naam is afgekomen.
Zijn gebed vond de schrijver van Kronieken blijkbaar wel zo belangrijk dat hij het opnam is zijn boek.

Er is onlangs in de Verrijzeniskerk (Zwolle) veel nagedacht over de onderwerpen van onze bucketlisten. Er is ook veel gebeden. Ook voor ons thuis.

We hebben samen de preek hardop biddend afgesloten. Het klonk uit honderden monden: Onze Vader die in de hemel zijt...

Onze bucketlist is ons gebed.

Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.

Foto: Facebook/Arie van der Veer

Deel dit artikel op: