Antoine Bodar: "Ik vind overgave aan God belangrijker dan een zekerheid omhelzen"

“Het blijft mooi dat tegen alle onzekerheid en maatschappelijke problemen in, God het echte houvast blijft. De overgave aan Hem en het zoeken van Zijn wil, geeft de geborgenheid van Psalm 23.” Priester Antoine Bodar (78) vertelde afgelopen zondag bij Hour of Power over zijn leven en visie op het lijden in deze wereld.

Stichting Hour of Power heeft als missie om door middel van de moderne massamedia de liefde van Christus door te geven. Iedere zondag te zien op RTL5 om 8:00 en 9:00!

Hour of Power bereikt Nederland met het Evangelie

Ik ontvang graag de nieuwsbrief van Hour of Power

Aanmelden

De priester vindt het een fijn gegeven dat hij inmiddels het einde van zijn leven nadert. “Heerlijk. Het is mooi om hier te zijn maar het is ook niet slecht om dood te zijn. Er is nu niet per se een doodsverlangen maar die heb ik wel gekend. Naarmate je ouder wordt, wordt het doodsverlangen minder. Ook omdat je weet dat het zo langzamerhand wel komt.”

Bodar zoekt als rooms-katholiek vaak de verbinding met zijn protestantse broeders en zusters. “Door de Reformatie enerzijds en de reactie van Rome anderzijds, zijn we met de ruggen naar elkaar toe komen te staan. Zeker in Calvinistische landen, waardoor je elkaar niet meer kent. Er was sprake van een zuilenmaatschappij. Ieder had zijn eigen slager, eigen bakker en eigen kruidenier. Hierdoor zijn er veel misverstanden ontstaan. Pas in de jaren 60 van de vorige eeuw zijn we gaan inzien dat we meer gemeenschappelijk hebben dan dat er verschillen zijn.”

Verdachtmakingen
Volgens Bodar is alles in het leven genade. “Dat je talenten hebt gekregen en dat je deze mag ontwikkelen, omdat je karakter dat redt, is allemaal een vorm van genade. Aanvankelijk ging ik ook studeren om priester te kunnen worden. Maar bij de Jezuïeten werd ik niet slim genoeg bevonden. Ook vond er na het Tweede Vaticaans Concilie een soort tweede beeldenstorm in Nederland plaats. De eerste was in 1566, maar de tweede was in 1966. Ik besloot toen de kerk fors op afstand te houden. Wat er voor mij overbleef was de keus om te gaan studeren. Toen heb ik het geluk en de genade gehad dat ik kan lesgeven. Ik heb dan ook tot de dag vandaag mogen lesgeven aan de universiteit, wat ik iets heel moois vind. Dat je jouw vergaarde kennis op een ander mag overbrengen.”

In 1992 werd Bodar alsnog tot priester gewijd, iets wat veel weerstand opriep in de ‘Gay scene’. “Ze vroegen zich af hoe het mogelijk was dat ik mij tot priester liet wijden. Vanaf die tijd is het ook pas bekend geworden dat ik die tegennatuurlijke gevoelens ken. Door de rel die in de media was ontstaan was de verlatenheid die ik ervoer ontzettend groot. Ook bij de KRO werden er verdachtmakingen tegen mij geuit. Er zou gedemonstreerd worden. Het was een diep dal waar ik in terecht kwam. Maar de volgende dag ging ik naar de kathedraal van Haarlem, waar ik gewijd werd. Er waren heel veel mensen, ook van de televisie. Maar gelukkig is het allemaal weer over gegaan. Het was een dieptepunt en een hoogtepunt tegelijk. Ik kreeg die nacht de gewaarwording dat God bestaat en dat Hij je bemint. Of je dan de volgende dag door die wijding komt, mag dan eigenlijk niet meer ter zake doen.”