Wel heeft er een gesprek plaatsgevonden tussen Klaassen en René de Reuver, scriba van de PKN: ‘Uit dit gesprek bleek dat de kerk niet van plan is haar koers te wijzigen’ schrijft Klaassen. ‘Mij rest niets anders dan mijn lidmaatschap van de PKN op te zeggen. Voor mij is in de loop der jaren steeds duidelijker geworden dat de ethiek van de kerk haar belijden raakt. Inzake de seksuele ethiek is het evangelie in het geding. Een kerk die weigert op haar schreden terug te komen en voortgaat de stem van Gods Woord in de wind te slaan, gaat aan het onderwijs van Christus en de apostelen voorbij. Van Charles Hodge leerde ik dat bij veranderingen in een kerk je deze óf van harte omhelst óf je er stilzwijgend bij neerlegt óf protesteert. Ik heb het laatste geprobeerd. Als hier geen gehoor aan gegeven wordt, is er – aldus Hodge – geen recht van permanent protest.’

‘Ik kan als dienaar van het Woord niet meer met een goed geweten me verhouden tot deze kerkorde en de daaraan gegeven uitleg en daarom zie ik geen andere weg dan de Protestantse Kerk te verlaten’, maakt de predikant bekend.

Klaassen citeert in zijn mededeling theoloog Francis Schaeffer: ‘Wanneer Christus niet langer Koning en Heere is in een kerk, dan kan die kerk niet langer onze loyaliteit hebben. Wanneer een kerk op de plaats komt waar het niet langer tucht kan uitoefenen, dan moeten we met tranen voor de Heere een tweede stap overwegen. Als de strijd voor leerstellige zuiverheid verloren is … kan het nodig zijn voor ware christenen om de zichtbare organisatie waarmee zij geassocieerd waren te verlaten. Maar let op: als wij onze kerk moeten verlaten, dan moet het altijd met tranen gebeuren, niet met tromgeroffel en vlagvertoon’.

‘In deze gestalte herken ik me’, schrijft de predikant. ‘Het is met verdriet dat ik deze stap neem. Toen ik mijn lidmaatschapspapieren in handen kreeg voelde ik pijn. Achttien jaar ben ik lid van deze kerk geweest, heb er mijn opleiding ontvangen, ben er predikant geweest en gepromoveerd en heb er veel goede dingen ontvangen waar ik dankbaar voor ben. Toch weegt dit niet op tegen mijn groeiende zorg over de wijze waarop de kerk omgaat met dit fundamentele aspect van Gods Woord. Ik hoop van harte dat de kerk alsnog terugkeert van de ingeslagen wegen en bid haar Gods ontferming toe. Ik bid ook voor al die collega’s die op het grondvlak zich inzetten een verantwoord, bijbels geluid te laten horen. Ik heb bewondering voor hun moed en volharding. Voor mijzelf is het mij niet meer mogelijk dit op te brengen.’

‘Deze jaren hebben diepe sporen getrokken in mijn persoonlijk leven en ons gezin’, aldus Klaassen. ‘Ik hoop dat deze stap weer enige rust terugbrengt. Als gezin hebben wij ons inmiddels aangesloten bij de Hersteld Hervormde Pniëlkerk in onze woonplaats Barneveld. Na gehoord te zijn door de Commissie Toelating ben ik gisteren, 1 december, door het Breed Moderamen van de Hersteld Hervormde Kerk toegelaten tot de bediening van Woord en sacrament.’

De predikant vervolgt door te zeggen dat hij zich nog steeds ‘van harte verbonden weet’ met heel veel mensen en gemeenten binnen de PKN: ‘Ik heb een geding met de leiding van de PKN, niet met de gemeenten in de PKN. Die verbondenheid is er nog steeds en ik hoop van harte dat die band in de toekomst ook blijft bestaan.’

Tot slot benadrukt Klaassen dat het een ‘strikt persoonlijke’ stap is: ‘Ik begeer geen onrust of reuring te veroorzaken. Ik verlang ook niet naar instemming, noch kritiek of afwijzing. Een ieder zij in zijn eigen gemoed ten volle verzekerd. Ik heb Sion lief en hoop ook in de toekomst Gods Kerk in Nederland te mogen blijven dienen. De Heere ontferme Zich over Zijn Kerk in ons land en geve dat ondanks haar gebroken gestalte er eenheid zal zijn in Woord, geloof en genade.’

De Hersteld Hervormde Kerk maakt op de website bekend dat Klaassen per 1 december is toegelaten tot het predikantschap 'in volle rechten en plichten'. 

Deel dit artikel op: